In A Town We Both Call Home

“LEA, mahal kita. Mahal na mahal kita. Hindi lang bilang kaibigan. Ako na lang, please? And I promise I will never make you feel lonely. Hayaan mong ibangon ka ng pagmamahal ko. I can be Janna’s father. I will treat her as my own. I will love her. And I will treat you as my own, too. I will love you, too. With all that I have. With all my heart.”

Napatitig si Lea kay Timothy. Noon niya pa nararamdaman na iba na ang pagtingin nito sa kanya. Kabisadong-kabisado niya iyon. Dahil ganoong-ganoon rin siya kay Jake noon. Pero dahil hindi ito nagsasalita ay nanahimik rin siya. She didn’t want to lose their friendship.

But that was before. Naalala ni Lea ang mga magulang at si Janna. Tinanggap siya ng mga ito. Wala nang tanong pa. Naalala niya rin ang pag-iyak ng mga magulang nang mayakap ang kanyang anak. She breathed heavily. Ngayon ay nakatulog na ang anak kaya nagpaalam siya sa mga magulang na maglalakad-lakad na muna. Pero bago iyon ay may sinabi ang mga ito sa kanya.

“Mawawala lang ang sakit kapag huminto ka nang mahalin kung sino man siya na nagpapahirap sa loob mo ngayon.”

Kanina pa itinatanong ni Lea sa sarili kung paano nga ba iyon. And then came the only man who stood by her side through the years. Iyong isang taong alam niyang pagod na pagod na ang mga kamay sa pag-alalay sa mga pasyente nito pero paulit-ulit pa rin siyang sinasalo. The worst thing about falling in love was watching the one you love become busy catching someone else. Naranasan niya na iyon pero ipinaranas niya pa rin kay Timothy.

Pero wala siyang narinig mula rito. Basta nanatili lang ito sa tabi niya. “I can’t promise you anything, Tim.”

“I’m not asking for anything, Lea. Just let me love you. Freely, this time.”

Unti-unting napatango si Lea. Agad namang bumakas ang kasiyahan sa gwapong mukha ng binata. Muli ay nakulong siya sa mga braso nito. Ipinikit niya ang mga mata. Pagod na siyang mahulog. Gusto niya namang may sumalo sa kanya. Gusto niyang maramdaman na mahalaga siya, gusto niya ng taong magsasabi sa kanya na mahal rin siya, ng taong mag-aalaga rin sa kanya, ng taong siya naman ang iisipin. Dahil iyon ang mga bagay na ipinagkait sa kanya noon.

Kailangan niya rin siguro ang maranasan ang mahalin rin. Para maiangat niya na ang sarili. Para makabangon. Baka sakaling sa ganoong paraan ay matuto siyang magmahal naman ng iba. Gumanti siya ng yakap kay Timothy.

Simula sa araw na ito, kalilimutan ko nang mahal kita, Jake. Simula sa araw na ito, buburahin na kita sa isip ko. Minu-minuto kong gagawin iyon hanggang sa makasanayan ko. Hanggang sa maging oras ang minuto, maging araw, maging linggo, buwan at taon. Hanggang sa magkita tayong muli at wala na ang lahat ng sakit. Wala na… dahil wala na rin ang pagmamahal ko sa ’yo. Dahil ang sakit… hindi ba’t kadikit ng pagmamahal?

Two years later…

beautiful woman in

that God wanted me to fall in love. Good morning, wife. I love you

Always,

Timothy

sa mga labi ni Lea sa nabasa. Inabot niya ang isang bouquet ng dilaw na mga rosas at inamoy. Lumawak ang kanyang pagkakangiti. Masiglang bumangon na siya at nag-ayos. Pero bago pumunta sa kusina kung saan alam niyang naghihintay na si Timothy ay dumeretso na muna siya sa kwarto ng mukhang

kama nito at marahang hinagkan ang noo nito. “We will be meeting your Dad today. Are

taon ay parating umiiwas ang anak na pag-usapan ang tungkol kay Jake. Hinayaan niya lang ito. Pero ngayong

best he could. We both did our part. I know how much you still believe in fairytales.”

siguro may mga pagkakataon talagang hindi por que may princess na ang king and queen ay magkakaroon na sila

you so much before! I can’t forgive him for that!” Namumula ang ilong na sinabi ni Janna tanda ng papalapit nang

love, to be hurt is inevitable, sweetheart. Mauunawaan mo rin ‘yon kapag malaki ka na. Saka happy na si Mommy ngayon. I do have my own king now, don’t I? I just wish your Daddy will find his own queen, too who will treat you like a princess, too. Kapag nangyari ‘yon, dalawa na ang magiging family mo. Dalawa ang magiging palasyo mo.” Ngumiti siya. “Nakapagpatawad na si Mommy. Ikaw rin sana, sweetheart. Basta kapag nakita mo ang Daddy mo mamaya, tell him everything you want to say. So he can explain his side as well,

Lea para makaligo at makapagbihis bago siya tumuloy na sa komedor. Naabutan niyang abala si Timothy na naghahain. At lahat ng mga iyon ay paborito nila ni Janna. Ilang

“I love you.”

ang hawak na pitsel bago kumawala sa kanya. Humarap ito sa kanya at pinaulanan ng mumunting halik ang kanyang mukha. “And I love you, too, wife.”

too. Apat na buwan na rin simula nang ikasal sila ni Timothy. Pero araw-araw, pakiramdam

umuwi siya sa bahay ng

my Daddy, Mommy.” Agad na bungad ni Janna na nadatnan ni Lea na kausap ang lolo at lola nito sa sala ng bahay nila.

sir if it took me a long time before I came here, before I was able to fight for my family.” Masuyong nilingon siya ng binata. “Pero natuto na po ako. I’m Timothy