In A Town We Both Call Home

ILANG oras nang nakayukyok si Lea sa manibela pero hindi niya pa rin malaman ang gagawin. Nasa tabi niya ang anak na gaya niya ay tahimik lang. Nang magising ito na wala na ang ama noong nakaraang mga araw ay hindi na ito nagtanong pa na hanggang ngayon ay ipinagpapasalamat niya.

Napakarami nang nangyari sa buhay nilang mag-ina sa loob lang ng halos isang linggo. Nag-resign na siya sa trabaho. Ipinagbili niya rin ang bahay niya. Mabuti na lang at may dati siyang kliyente na noon pa ay interesado na sa design niyon. Dahil milyonaryo ang nakabili ay hindi na siya gaanong nagkaroon pa ng problema sa transaction. Mabilis na naisaayos ang mga papeles. Money had always served its purpose when it came to those things. Noong nakaraang araw lang sila nakaalis ng bahay na iyon kaya sa hotel sila tumuloy ng anak. Pakiramdam niya ay tuluyan na siyang mawawala sa sarili kapag nanatili pa siya sa bahay na iyon. Ang ibang mga gamit roon ay ipinagkatiwala niya na sa bagong may-ari.

A day after Jake left, Lea went to the nearest parlor. Pinalagyan niya ng highlights ang buhok niya. Namili rin siya ng mga bagong damit at gamit. It was supposed to be an accomplishment. Pero wala na siyang makapa sa puso niyang kahit na ano. Nakakamanhid din pala ang pagmamahal. Parang sa sobrang pagmamahal, wala na siyang maramdaman. Sa lahat ng iyon ay nanatiling tahimik lang ang anak.

Inayos na rin ni Lea ang mga dokumento ni Janna sa eskwelahang pinapasukan. Nag-usap na sila. Gusto niya itong i-transfer sa ibang eskwelahan lalo na at plano niyang lumipat ng tirahan at gaya nang nakaraang mga araw ay tumango lang ito.

Pero hindi niya alam kung saan pupunta. Iyon ang problema. She was desperate to be away. But she had no place to go.

And she badly needed her parents. She had always needed them. Dahil hindi niya na alam ang gagawin. She felt like a complete failure. Nanliliit na rin siyang humarap sa anak.

Mariing nakagat ni Lea ang ibabang labi bago unti-unting nag-angat ng ulo at nilingon ang anak. Nahuli niya itong mabilis na nagpapahid ng luha. She felt all the more wasted. Ni hindi niya makuhang i-comfort si Janna. She was a mother now. Iyon ang paulit-ulit na ipinapaalala niya sa sarili sa loob ng nakaraang mga taon. She had to fight. She had to be strong because she was a mother now.

Pero paano ba kapag naubos na rin ang lakas ng isang ina? Saan ba ito pwedeng kumapit? Paano ba kapag natatakot na rin ang isang ina? Paano ba kapag naliligaw na rin ng landas ang ina?

Sana ay pwede niyang sabihing ‘time-out’ na muna. Dahil hindi niya na kaya.

will understand. Because right now, I hate myself, too. I’ve always wanted to be the best mother for

na pinunasan ni Lea ang mga pumatak ring luha nito. “And I love you. I love how you still read me fairy tales every night even when your own king is missing. I love how you wipe my tears even when you couldn’t wipe yours. I love how you cook

anak. Masarap pa rin pala ang maging isang ina. Ilang sandaling nanatili lang sila sa ganoong posisyon. Naghiwalay lang sila nang makarinig sila ng sunod-sunod na katok sa

ng mga magulang. Dahil hindi tinted ang salamin ng kotse niya ay malinaw sila nitong nakikita ng kanyang anak. Agad na lumabas siya ng

I thought you hated me. Pero ngayong isa na akong ina, na-realize ko na

ng mga magulang. “Isa na akong ina. At nasa kotse po ang anak ko. Pero lumalapit po ako uli sa inyo ngayon hindi bilang ina. Kundi bilang anak. Nay, Tay, nanghihina po ako. Sobra. Pwede po bang makahingi ng kahit kaunting lakas? Kahit ngayon lang po.” Napayuko siya habang patuloy sa pagmamakaawa. “Pagkatapos nito, hindi n’yo na po ako makikita. Pangako. I just need the strength that I know only both of you can give me. So I could pass that strength to my daughter later on.

Bigong napahagulgol si Lea. Pero nabigla siya nang mayamaya ay halos sabay pang lumuhod rin ang mga magulang sa harap niya kasabay

ang mga mata sa pagluhang napatingala siya sa kalangitan. Nang maramdaman ang yakap na iyon ay saka niya lang na-realize kung gaano katagal na pala siyang nakikipaglaban para sa isang bagay na mula’t sapul

Sa yakap ng mga magulang ay tuluyan na niyang isinuko

sa wakas ay matanaw niya si Lea. Nag-iisa ito sa tulay hindi kalayuan sa farm ng mga magulang nito. Sandaling humigpit ang

si Timothy sandali sa bahay nina Lea para magpaalam sa mag-ina dahil matagal-tagal rin silang hindi magkikita lalo na at sa ospital ng

That very moment, he knew

rin si Janna sa eskwelahan pero nalaman niyang hindi na ito pumapasok doon. Sa Pangasinan

nito ng pagtayo, ng paglalakad at ang lahat-lahat ng tungkol rito. She was wearing jeans for the