As Long As My Heart Beats

“HAPPY BIRTHDAY!” Masayang sinabi ni Katerina pagkabukas niya ng pinto ng opisina ni Brett. Inilagay niya sa ibabaw ng lamesa nito ang chocolate cake na binili niya pagkatapos ay sinindihan ang naroong kandila mula sa lighter na dala.

Kasama sa mga pangunahing information na ibinigay sa kanya ng manager niyang si Elaine ay ang birthday ng lalaki kaya hindi niya iyon pinalampas. Excited na ngumiti siya. “Come on, Sir Brett. Make a wish.”

“Hindi ka na sana nag-abala pa.” Imbes ay malamig na sinabi ng kanyang Boss. “It’s just another twenty-four hour ordinary day. Like any other occasion, it will pass, too.”

Kumunot ang noo ni Katerina. Ano na naman kaya ang nangyari sa Boss niya? Sa loob ng halos isang buwan na lumipas mula nang sundan siya ni Brett sa parking lot ay bahagyang nag-mellow ang ugali nito. Kahit pormal pa rin ay hindi na ito gaanong nagsusuplado. At malaking bagay na iyon para sa kanya. Dahil kahit paano ay nakasilip siya ng pag-asa na posible niya pang matulungan ang binata.

Katerina sighed upon the thought. When she felt Brett’s strong arms around her that afternoon, she felt the fire of hope burning inside her heart once more. Iyon rin ang mismong araw na nagsimula na siyang maligalig. Dahil noong yakap siya ng kanyang Boss ay naramdaman niya ang unti-unting pagkawala ng kahungkagan sa kanyang dibdib. For some unknown reason, she felt… freed.

Pero ngayon ay parang bumalik na naman si Brett sa dati. He was back on his Shrek mode once more, with that undeniable big wall he built around him, making it impossible for her to pass through. “Sir Brett-“

“Just leave me alone, Miss Alvarez. And take the damn cake with you.”

Napasinghap siya. How can he suddenly be so cold? “Sir, okay lang ba kayo? Ano na naman bang nangyari sa-“

“Wala.” Hindi tumitingin sa kanyang sagot nito. “I’m fine. Just leave now.”

Napu-frustrate na napahugot si Katerina nang malalim na hininga. Hindi niya na talaga maintindihan si Brett. Para ito babaeng sala sa init, sala rin sa lamig. “Go on, keep fooling yourself that you are fine and that you don’t need help. Bahala ka na sa gusto mong gawin.” Hindi niya na napigilang sinabi bago siya nagmartsa palabas ng opisina nito.

“I told you so.” Halos sabay-sabay na sinabi ng mga kasamahan niyang nakaantabay sa paglabas niya.

kay Brett matapos makitang basta na lang ito dederetso sa kotse nang magsara ang restaurant. Kahit ayon sa mga kasamahan niya ay ganoon daw talaga ang lalaki ay hindi pa rin siya

niya ito sa

matang hinarap siya ni Brett. “Pay me

Katerina saka sumulyap sa suot na relo. “But that ended two, oops… three minutes ago. It’s three minutes after ten which means I’m free now.” Nang akmang magsasalita pa si Brett ay maagap na inilapat niya ang dalawang daliri sa mga labi nito. Kahit

ang totoong pangalan nito. He had all the privileges that fate took away from her. He was blessed, for crying out loud! Ano pa ba ang ipinagsisintir nito? “Hindi ka ba nanghihinayang? Malapit nang mag alas-dose. Tumanda ka nang isang taon ngayong araw

inalis ang mga daliri niya sa labi nito. “Whatever I do with my life

ng kotse ni Brett nang akmang isasara na

siya. “Come on, Brett. Paminsan-minsan, masarap rin ang may kasamang iba, lalo na sa ganitong mga importanteng

binata bago sumagot. “I don’t.” Tuluyan na nitong isinara ang pinto ng kotse nito at pinaharurot

napatingala sa kalangitan. “God, if You are listening, please give me

bahay mo, ano’ng gagawin mo? Nganganga? Biglang naipreno ni Brett ang kanyang kotse nang maalala ang mga sinabing iyon ni Katerina. Mabuti na lang at wala na halos nagdaraang sasakyan sa bahaging iyon ng kalsada. Napalingon siya sa pinanggalingan. Bahagya pa

ay napayukyok siya sa manibela. He stopped celebrating his birthday years ago. Noong nagkita sila ni Katerina ikalabing apat na taon na nang araw na iyon ay hindi na naging maayos pa ang buhay

may katagpong iba. Nasaksihan pa nito ang paghahalikan ng dalawa. Sinugod nito ang mga iyon at ora mismo ay hinatak ang kanyang ina palayo sa lugar na iyon pero hindi sumama rito ang asawa. She chose her other man because the latter was more capable of giving her all the things

clenched upon the thought. Isang professor ang kanyang ama nang makilala nito ang kanyang ina. Nagmula sa mayamang pamilya ang huli, nagkataon lang na nalulong sa sugal ang lolo niya kaya nalugi ang construction business ng mga ito. When the two met, his mother thought that her feelings were big enough to stay the rest of her life with a simple man

ay nagbago na ito. Every day since then, he would hear his mother blabber about her husband being the poorest man she had ever met. Pero

nito noong mga sandaling iyon ay hindi nito naiwasan ang kotseng nakasalubong habang minamaneho nito ang second-hand nitong motor. Naabutan niya pa ito sa ospital.

sa katawan ng kanyang ama. Alam niyang

straight at his mother’s eyes. “To have and to h-hold, in sickness and in health, till death do we part…” Pabulong nitong sinabi pero nakaabot pa rin sa pandinig niya. “Nakalimutan mo na ba iyon, Almira?”