The Fall of Thorns 1: Alano McClennan

Chapter 12

“WHAT are you doing?” nakakunot ang noong tanong ni Clarice kay Alano nang bigla na lang itong humarang sa harap niya. Hindi niya tuloy makita NAng maayos ang paglubog ng araw dahil sa laki ng bulto nito. “Umalis ka diyan, Alano. You’re blocking the view.”

Pero nagmatigas si Alano. Mapang-akit na ngumiti pa ang binata kasabay ng bigla na lang na paggiling ng katawan nito. “I’ll never gonna dance again. Guilty feet have got no rhythm. Though it’s easy to pretend, I know you’re not a fool…”

Naitakip ni Clarice ang palad sa bibig habang gulat pa ring nakatitig sa binatang patuloy sa sintunadong pag-awit at paggiling sa kanyang harap. Mayamaya ay napangiti siya hanggang sa mauwi rin iyon sa malakas na pagtawa. “My goodness, Alano,” amused na nasabi niya. “You are driving me crazy.”

“What?” painosenteng tanong naman ni Alano habang patuloy sa paggiling. “You once told me you wanted a man who can sing and dance for you. So, here it is. Pinagsabay ko ng gawin para minsanang kahihiyan lang,” naaaliw rin na sagot nito bago muling bumirada sa pagkanta.

Kasabay NAng tuluyang pagtatago ng haring araw ay ang paghinto rin ni Alano sa kalokohan nito. Humihingal na naupo ito sa tabi ni Clarice sa buhanginan mayamaya ay malambing na niyakap siya. “It’s all worth it,” bulong nito.

“Ano’ng ibig mong sabihin?”

“Seeing you smile and laugh like that, the craziness... It’s all worth it, Clarice.”

Nahinto sa pagbabalik-tanaw si Clarice nang sa wakas ay makita na si Alexandra at Benedict sa veranda. Mag-isa siyang nagpunta sa Olongapo NAng araw na iyon. Nabigla pa siya nang hayaang makapasok ng mga gwardiya sa loob ng bahay.

“Clarice.” Kaagad na tumayo si Alexandra nang makita siya. Iniwanan nito na nakaupo sa stool si Benedict na gaya ng dati ay nakatulala lang sa paligid. “I am so, so sorry—”

“For what? For keeping your lips sealed the past years?”

Tumulo ang mga luha ni Alexandra kasabay ng pagkuha nito sa mga kamay ni Clarice. “Mahal na mahal ka ng anak ko. Please spare my son.”

“Kung makapagsalita ka naman, parang ako ang kontrabida rito.” Mapait na natawa si Clarice. Kinalas niya ang mga kamay ni Alexandra na nakahawak sa kanya. Malamig na tiningnan niya ang ginang. “Can you give me a moment with Benedict? I promise I won’t kill him or hurt him. Ipinapangako kong hindi ko siya ihuhulog o itutulak sa veranda,” may bahid-sarkasmong sinabi niya nang makita ang pag-aalinlangan sa mukha ng ginang. “The killing is just Benedict’s forte. Not mine.”

Para bang mabibigat ang mga paa na tumalikod na ito at naglakad palayo habang si Clarice ay lumapit sa kinauupuan ni Benedict. Muling umatake ang kirot sa kanyang dibdib nang makita itong nakatitig lang sa sahig. “Hi. Do

took my life. You took every thing away from me. Ang damot-damot mo. Wala ka nang itinira sa akin. Iyong kompanya, sa `yong sa `yo na iyon. Pero ‘yong buhay na kinuha mo, damn it,

“Clarice.”

si Clarice nang marinig ang pamilyar na boses na iyon. Ilang sandali pa ay naramdaman niya ang mga matatag na brasong yumakap sa kanyang likod. Muling pumatak ang mga luha niya. “I was as good as dead when your father ruined my

maitatanggi `yon. I felt your love and I love you. Let our love for each other bring you back to life, Clarice,”

kung ano ang gagawin. Pakiramdam niya ay tumigil ang lahat ng bagay simula nang malaman niya ang

sa puso niya, hindi niya pa rin maatim

ni Alano sa kanyang baywang. Humarap siya sa binata. Buong pagmamahal na hinaplos niya ang mga pisngi nito. He had lost weight.

ang sakit sa mga mata ni Alano. “Is

heart. “Yes,”

pagmamahal, Alano. Some are selfless, some are greedy. Benedict had you. He had your mom who still loves him so much. He had Austin and Ansel, too. Kung sana ay nakuntento na ang Papa mo

here to say good-bye. I’m going back to Nevada today, Mom. And I don’t know when I’ll be able to visit you again.” Pinagmasdan ni Clarice si Carla na nakatitig lang sa kalangitan nang may matamis na ngiti sa mga labi. Sa loob ng labinlimang taon ay nabuhay siya na dala ang matinding hinanakit sa puso para sa ina. Nang bumigay ang katinuan nito, pakiramdam niya ay hindi na siya inisip ng ina. Kasabay ng pagsuko sa realidad ay ang pagsuko rin nito sa kanya noon. Kaya kahit minsan ay hindi niya ito dinalaw. Nag-aabot na lang si Clarice ng pera sa personal assistant niya at ipinapadala iyon sa Pilipinas, sa mismong center ng ina para sa maintenance ng mga gamot nito at iba pang

ay naliligaw siya at wala nang

eyes looked at ease now. Napasigok si Clarice, mukhang dahil doon ay nakuha niya ang atensiyon ng ina. Umangat ang mga palad nito at hinaplos ang mga pisngi niya nang makitang lumuluha siya. Gumuhit ang ngiti sa kanyang mga labi kasabay

ko, marami na sa mga pinaniniwalaan ko ang hindi na sigurado. All I know right now is that I will be leaving my heart here, `Ma,” namamaos nang sinabi ni Clarice. Napatitig siya sa suot na engagement ring. It was such a lovely ring and under normal situation, she would have appreciated it and loved

niyang pag-alis. Nitong mga nakalipas na linggo

detalye tungkol sa kanilang kasal. Ito pa ang personal na nagdala sa kanya ng wedding gown niya. He was such a dedicated groom-to-be. Nanikip ang dibdib ni Clarice. Sa araw ng kanilang kasal

Clarice ang lahat ng shares nito sa kompanya pati na ang ilang milyon na pera nito sa bangko. Nasa kanya na ang mga pinirmahan nitong papeles. She was probably three times richer now than she was before. Pero

This is exclusive content from Dramanovels.com. Please visit Dramanovels.com to support the author and the translation team!

Comments ()

0/255