The Fall of Thorns 1: Alano McClennan

Chapter 9

“I’VE CHECKED my Facebook account. Bakit tayo na at lahat, hindi mo pa rin tinatanggap ang friend request ko? And please, change the single on your status. I want everyone to know that we are in a relationship now.”

Mula sa pagtanaw sa pagsikat ng araw ay kunot-noong nilingon ni Clarice si Alano. Nang malaman niyang seryoso ito ay hindi niya napigilan ang pagtawa nang malakas. “Nag-friend request ka talaga sa ‘kin?”

“Oo.” Kumunot ang noo ni Alano. “Nagpaturo akong mag-Facebook sa secretary ko ilang linggo pagkauwi ko mula sa Denver noong una kitang makita. And you’re annoying. Sa `yo lang ako nag-friend request. Alam mo bang ang daming ini-add ako but I ignored them all?” Nag-iwas ng tingin ang binata. “Childish as it may sound pero gusto ko kasi, tayong dalawa lang kahit sa simpleng Facebook account.”

Amused pa rin na humiga si Clarice sa buhanginan. Hinayaan niyang maabot ng mga mapaglarong alon ang kanyang mga binti. “Hindi ako mahilig sa kahit na anong account sa social media, Alano. Mara, my personal assistant, made me an account on Facebook, but I never used it. Kaya siya na lang ang gumamit para daw mag-promote. Hinayaan ko naman na as long as wala siyang ipo-post na kahit anong hindi ko magugustuhan.” Napangisi si Clarice nang mabilis siyang lingunin ni Alano. “But Mara’s been busy these past few months since she got married. ‘Yon siguro ang dahilan kaya hindi pa siya nakakapag-Internet.” She giggled. “Pero kung nakita niya siguro ang friend request mo, siguradong ia-accept ka kaagad n’on. I know her. Mahilig `yon sa gwapo, eh.”

Sa pagkakataong iyon ay bumalik na ang matamis na ngiti sa mga labi ni Alano. “So, inaamin mo nang gwapo ako?”

“You’re beyond that.” Naramdaman ni Clarice ang pamumula ng mga pisngi sa ginawang pag-amin. Ipinikit niya na lang ang mga mata para makaiwas sa mga mata ni Alano.

Narinig niya ang pagtawa ng binata bago niya naramdaman ang pagtabi nito ng higa sa kanya. Niyakap siya nito sa kanyang baywang at idinikit ang mukha sa kanyang leeg. Nakagat niya ang ibabang labi nang maramdaman ang init ng hininga nito na pumapaypay sa kanyang leeg. Alano smelled so good.

“I love you, Clarice,” bulong nito. “I love your smile. I love your laughter. Heck,” Natawa si Alano. “I think I’m addicted to you.”

It was their last day on the beach and those words just made their stay more unforgettable. Humarap siya kay Alano at gumanti ng yakap. She didn’t know what to say. All she knew was that it felt so sinfully good to feel his embrace at the beginning of their day.

“ALAM kong masyado pang maaga para rito. After all, three months pa lang tayo. Pero sigurado na ako sa nararamdaman ko para sa ‘yo, Clarice. The day after the resort’s thanksgiving, I bought this ring. I wanted to wait some more until you’re ready but I… I couldn’t do it anymore. I had to say this now and hope that you will say yes to me.”

Bumalik sa kasalukuyan ang isip ni Clarice nang marinig ang boses ni Alano.

na talaga. I get so jealous by the way men look at you every time. Naiinis na rin ako sa sarili ko dahil hindi naman ako ganito dati. Pero wala akong magawa. Every day, I feel like my smile depends on you.” Bumakas ang frustration sa mukha ni Alano. “So, I’m asking

isip ni Clarice habang nakatitig pa rin sa nakaluhod na si Alano. Ngayong nag-propose na ang binata, siguradong ilang araw na lang ang bibilangin bago niya muling makadaupang-palad ang mga magulang nito, ang mga magiging biyenan niya. Kaagad na pumait ang kanyang panlasa

pag-aalinlangan sa nakalipas na mga buwan. She had fallen for her target. Hindi niya alam kung paano nangyaring sa kabila ng kanyang mga pinagdaanan—ang pait, sakit, at poot sa sistema niya—ay nakalusot pa rin ang pagmamahal sa puso niya: pusong akala niya ay pinatigas

me, right?” Tanong ni Alano, uncertainty was becoming more and more evident in his eyes with

“I am.” But

make you

Alano para itago

There shouldn’t be any problem. But Alano,

na nararamdaman. Malaking bahagi sa kanyang pagkatao ang biglang gustong bumalik sa pagiging trese anyos at muling tumakbo palayo tulad ng ginawa niya noon na pag-alis sa Pilipinas para makatakas mula sa sakit at pagkabigo. Because she

nang naihanda ang sarili para doon. Pero ano ngayon

nang makaharap uli si Benedict at ipamukha rito na winasak at dinurog man nito ang pamilya niya noon ay nakabangon pa rin siya. Ipinangako niya noon sa sarili na sisingilin ito sa mga kasalanan sa kanya. She knew that she just had to stick with the plan. Para sa isang taong namuhay sa galit sa

Clarice nang maramdaman ang paghawak

Clarice,” napapangiting wika ng binata. “`Wag kang matakot. Kasama mo naman ako. Besides, my parents won’t harm you. And I’m sure, mom will like

Clarice na ngumiti. “Just your

sa kanyang pisngi. “In another circumstances, in another time, I’m sure dad would have liked you, too.” Magtatanong pa sana si Clarice nang ngumisi ang binata. “Hindi ko binanggit kay Mama ang pangalan mo. Ang sinabi ko lang, ipapakilala ko sa kanila ang fiancée ko. Gusto kong sorpresahin siya. Fashionista din ‘yon kaya siguradong magkakasundo kayo. I’m sure she’s familiar about

Alano papasok sa isang magarang bahay na iyon sa Olongapo. Isang linggo matapos niyang tanggapin ang alok nitong kasal nang sorpresahin siya ng binata sa apartment niya

Gusto na nitong maikasal sila pagkalipas ng dalawang buwan na preparasyon. She breathed sharply upon remembering the wedding coordinator whom they talked to just the other day. Ginulat siya ng binata dahil inakala niyang simpleng dinner date lang ang mangyayari.

pool po ang mga magulang ninyo, Sir Alano,” anang kasambahay na siyang sumalubong sa kanila sa front door. Dumoble ang kaba sa dibdib niya. Humigpit ang pagkakahawak niya sa kamay ni Alano dahilan para

“Clarice—”

nag-angat ng tingin sa binata. She was suddenly scared. “Gusto kong malaman mo na kung kaya ko lang ayusin ang nakaraan ko, gagawin ko para bumagay ako sa `yo. If only the tragedy in my life didn’t happen, I could have been a better partner for you. I could have been open to love you more. I wouldn’t have those baggages with me and you wouldn’t have had to deal with them. I knew you were trying all these time, Alano. I knew you were enduring things just to be with me. I know how frustrating I could be and how lonely I make you feel at times. Because that’s what I feel, too. And I knew how much you wanted to carry my cross. But that is mine to bear. Not yours. Patawarin mo ako kasi hindi ko sakop ang nakaraan.” Namasa ang mga mata niya. “Pero sa isang banda, nakukuha ko nang magpasalamat sa kabila ng lahat. Dahil kung hindi nangyari ang mga nangyari, hindi kita makikilala. I wouldn’t have

Alano. “Clarice, hindi ko maintindihan.Why are

This is exclusive content from Dramanovels.com. Please visit Dramanovels.com to support the author and the translation team!

Comments ()

0/255