Wish List Number Ten: Love Me Again

"YOU'RE scaring me, Calix."

Mula sa binabasang dokumento ay nag-angat ng mukha si Calix at walang-emosyong tumingin sa kanyang ama na nasa bukana ng pinto ng kanyang opisina. Mag-iisang linggo na mula nang makabalik siya sa pagtatrabaho. May mga pagkakataong nahuhuli niyang sumisilip ang ama sa kanyang opisina, pero nanatili siyang walang kibo. Ayaw niya na munang makarinig ng anumang insulto mula rito.

"Napadaan ako noong isang araw sa bahay mo. Manang Soledad told me the whole story between you and Chryzelle."

"Oh..." Pigil ang emosyong napatango-tango si Calix. "Then please do come in, Dad. Kung mang-iinsulto na naman kayo na hanggang sa marriage ko, palpak ako, pumuwesto sana kayo malapit sa akin. Para ako lang ang makarinig at hindi pati ang mga staff na nagdaraan. My heart's really broken, you see." Muli niyang ibinalik ang atensyon sa binabasang reports. "So I'm asking you to at least, save my pride even for the meantime."

Hindi nakaligtas sa pandinig ni Calix ang pagsinghap ng kanyang ama bago niya narinig ang mga yabag nito papasok. Naupo ito sa silya sa tapat ng kanyang mesa.

"Hindi ka nagwawala. Hindi ka naghahamon ng gulo. Hindi ka rin nagpapakalasing. Araw-araw, pumapasok ka at nagre-report sa opisina. Nalaman ko mula sa ilang empleyado na nag-o-overtime ka rin." Inagaw sa kanya ng ama ang folder na pinag-aaralan niya. "What the hell is your problem, Calix? Kung nagagalit ka sa akin, sabihin mo, ipakita mo. Makipag-away ka sa akin tulad ng dati. You're killing me with your silence and behavior!"

"Dad," Frustrated na sagot ni Calix. "Kapag nagpakagago ako, nagagalit kayo. Hanggang ngayon ba naman na sinusubukan ko nang magpakatino? Saan ba ako lulugar?"

Natutop ni Calix ang noo. Mula noong gabing iwan siya ni Chryzelle ay halos hindi na siya umuwi sa kanilang bahay. Mababaliw siya roon. The house held so many memories. Pero ayaw niya namang lumipat sa bagong bahay nila. The emptiness there would suffocate him. Kaya nagbabaon na lang siya ng damit at halos sa opisina na natutulog. Sinisikap niyang huwag hanapin si Chryzelle dahil baka kung anong kabaliwan na naman ang pumasok sa kukote niya para muli lang pabalikin ang asawa sa buhay niya. But hell... he really missed her so much.

"I'm sorry, son. Naging bias ako pagdating sa 'yo. I just don't know what to do with you. Many times over the past years, God knows I wanted to talk to you, but you were so out of control. Masyado nang napuno ang puso mo ng galit para sa akin kaya hindi na kita maabot. Kaya nag-focus na lang ako sa kuya mo na alam kong hindi pasasakitin ang ulo ko." Natawa si Arthur pero walang buhay iyon sa pandinig ni Calix. "And that was wrong, I know."

"Hindi ko naman kayo masisisi," mapait na sagot ni Calix. "Hindi naman kasi ako magaling. Hindi ako perpekto. Heck, I can't even blame you for wishing I was the one who should have died because believe me, Dad, I also wish I'm dead right now."

"Calix!" Horror filled his father's voice. Marahas na napabuga ito ng hangin bago hinawakan nang mahigpit ang kanyang kamay. "I'm so sorry. I was so devastated by Clarence's death. Hindi ko bibigyan ng dahilan ang mga nasabi ko sa 'yo noon. I'm sorry. But I want you to know that you have exceeded my expectation the past years. And I'm so proud of you." Bumitiw ito sa kanya, pagkatapos ay tumayo.

"Maiintindihan ko kung hindi mo ako mapapatawad kaagad. I've never really been a good father to you, that's why you grew up like that. Pero napatunayan mo na ang sarili mo sa mga nakalipas na taon, Calix." Malungkot na ngumiti ang ama. "Hindi ko lang alam kung paano ka lalapitan para i-congratulate. I've never really said this, but I'm proud you are my son." Naglakad na si Arthur patungo sa pinto. "I understand your pain but let it out, Calix. Don't do this."

Paalis na sana ang ama nang tawagin ito ni Calix. Puno ng pag-asa ang mga matang humarap ito sa kanya.

Hindi na nagpatumpik-tumpik pa na lumapit siya at niyakap ang kanyang ama na ginantihan naman nito ng mas mahigpit na yakap. Tinapik-tapik din nito ang kanyang likod. In his father's arms, he felt like a little boy once more.

"I'm sorry too, Dad."

Five months later...

UNTI-UNTING sumilay ang matamis na ngiti sa mga labi ni Chryzelle nang pagbaba niya ng taxi, ang masayang anyo ng kanyang pamilya ang kaagad na sumalubong sa kanya sa bahay nila sa Cavite. Naroroon din ang dalawang bibong pamangkin na mga anak ni Celeste.

Natawa pa si Chryzelle nang makitang si Aiden at ang girlfriend nitong si Carla ang siya pang naghawak sa banner na may nakasulat na: Welcome Back, Chryzelle! Naipakilala na sa kanya noon ng kaibigan ang girlfriend nito sa pamamagitan ng Skype tatlong linggo na ang nakararaan.

Ibinaba niya ang bitbit na mga maleta, pagkatapos ay inilahad ang dalawang braso sa ere. Naluluha namang pumaloob doon ang kanyang ina at niyakap siya. Bago siya umalis papuntang Oklahoma, USA ay ipinagtapat niya sa mga magulang ang lahat. Wala siyang itinago sa mga ito. At gaya ng dati ay hindi siya hinusgahan ng mga ito o si Calix man. Nangako ang mga magulang na palagi siyang susuportahan sa anumang maging desisyon niya. Bilang patunay ay ang kanyang ina muna ang siyang nag-asikaso sa bakeshop habang wala siya.

She would always feel blessed for having such a wonderful and understanding family.

Halos limang buwan na ang nakalilipas nang tawagan ni Chryzelle ang ate Diana niya, ang nakatatandang pinsan niya na siyang nakapag-asawa ng foreigner na taga-Oklahoma City. Malapit sila sa isa't isa. Nagkataon nga lang na hindi na sila nagkikita dahil sa Amerika na ito permanenteng naninirahan. Nagpaalam siya sa pinsan kung maari bang magbakasyon na muna siya roon, tutal naman ay mayroon siyang tourist visa. Dahil piloto ang asawa nito na madalang din nitong makasama sa bahay, agad itong pumayag. Excited pa siyang sinundo ng ate Diana niya sa airport. Ito ang nagsilbing tour guide niya sa loob ng apat na buwang pagliliwaliw roon.

At that time, Chryzelle knew that the best thing to do was to leave the country for a while. She needed to be alone-be apart from her family, from her friends, and most of all, from Calix. Nirespeto naman ng pinsan ang pribado niyang buhay kaya hindi na ito nag-usisa sa dahilan ng bigla niyang pag-alis sa Pilipinas.

Hanggang anim na buwan dapat ang itatagal ni Chryzelle sa Oklahoma. Pero hindi na rin siya makapaghintay na bumalik. Nang pakiramdam niya ay handa na siya, muli siyang umuwi sa sariling bansa. She had missed her family. But above all, she had missed Calix. Dahil sa kabila ng lahat ay ang asawa pa rin ang hinahanap-hanap ng puso niya.

Ngayon lubos na napatunayan ni Chryzelle na sadyang makapangyarihan ang pag-ibig. Dahil sa kabila ng mga sakit na naranasan kay Calix, mas matimbang pa rin ang pagmamahal na nararamdaman niya para dito.

And now, after five months, she can finally say that she had healed. Nakatulong ang paglayo niya para magamot ang sugat sa kanyang puso. Handa na siyang harapin muli si Calix. Because right at that very moment, she could proudly say that she had matured. Naliwanagan ang isip niya sa ilang buwang pagbabakasyon. She would never expect for a fairytale anymore between her and Calix. What she was looking forward now was a real story from real people who had gone through a lot but were still in love.

Araw-araw, mula nang pumunta si Chryzelle sa ibang bansa ay ibinabalita sa kanya ng mga magulang ang ginagawang pagdalaw ni Calix sa bahay ng mga ito. Parati raw siyang kinukumusta ng kanyang asawa.

Chryzelle ang mga napag-usapan nila ng kanyang ina noong nagdaang araw habang nag-eempake

just came here to extend his love for you." Natawa ang ina sa kabilang linya. "'Please tell her that I

niya para sa asawa. Ito ang kumausap sa kanya noon na huwag na munang ituloy ang annulment, na pag-isipan muna niya, at saka na lang ituloy kung gugustuhin pa rin niya

miss this," bulong niya sa kanyang ina. "I

you're not in your home yet," makahulugang sinabi ng ina. Nang bumitiw ito ay inabutan siya ng isang ticket na kunot-noo niya namang tinanggap.

front seat

ang mga mata ni Chryzelle. "This is more than

na. Mamayang gabi

sinabi ng ina dahil sunod-sunod na siyang sinalubong ng

ang mga kamag-anak at kaibigan na nasa ikalawang hanay ng upuan na yumakap at bumati pa sa kanya pagdating niya sa Araneta Coliseum kasama ng mga magulang. Nakita niya rin ang mga staff niya sa bakeshop. Naroroon

sa kapatid. "Hindi n'yo man lang sinabi sa akin. Pero hindi ba tayo masyadong magagastusan nito, Ate? Puro tayo nasa front seat. Nakakalula

kang mag-alala," natatawang sagot ni Celeste, pagkatapos ay hinila

na naghagilap sa mga taong naroroon. Pero hindi niya nakita ang hinahanap. Babae

ng matinding

boses ng kanyang ina na nasa gawing kaliwa

Pinilit niyang tumawa. "I'm just... looking around my staff. I've missed

pa ay nagdilim

agree? It's almost that feeling we met before. So, tell me that you don't think I'm crazy when I tell you

Jed Madela. Nasa gilid ito ng stage habang tumutugtog ng piano. She suddenly felt sentimental with his first song choice. Iyon ang awiting naging paborito niya na dahil iyon ang unang kantang tumagos sa puso niya na background sa restaurant

ni Jed Madela. Para bang naging background lang ng buong lugar ang maganda

mga kilay

Happy Valentine's to the people watching

mula sa backstage ang isang matandang lalaki na kahit kailan ay hindi niya malilimutan. For he was the older version of the man she had fallen in love

was Arthur Ledesma, the king behind the Ledesma Commercial Banking Corporation. Dito natuon ang iba pang

Ano'ng ginagawa nito roon?

ng mga puso ngayon. Kaya pala halos lahat ng mga nakita niya sa araw na iyon ay may kapareha. Natutop niya ang noo. Nawala na

short love story that started seven years ago. Itago na lang natin ang

Napasinghap si Chryzelle.

"Heto po sila."

ang mga litrato nila ni Calix na kuha sa simbahan noong araw na nag-propose ang lalaki sa kanya. Namasa ang

'yo na ang isang bagay, dapat ay makampante at makontento ka na. Because the next thing to do after getting what you want is to take care of it and make sure to keep it

happened to be the villain." Napahugot ng malalim na hininga ang matanda.

inyo, kabisaduhin nyo ang script n'yo para hindi malihis ang mga sinasabi n'yo. Hindi

Sa bawat paghakbang nito palapit sa ama ay nakasunod rin dito

pagtatawanan ng mga tao ay ang pagbuhos ng

ni Calix ang ama. "But thanks for trying, Dad. I can

kasabay ng napapailing na pag-alis ng matandang

sa puso ni Chryzelle sa nasaksihan. Natutuwa siya na mukhang sa wakas ay maayos

make this short and simple. May mangyayari pang concert. Kaya para bawas oras, hindi ko na lang babasahin ang nasa kodigo." Nilamukos ni Calix

Calix looked more handsome that night. He seemed more at ease. Mukhang napabuti ang

ang tibok

ko ang sarili ko. Every single day that you were gone, I've tried to become the best man that I can ever be while waiting for you, kahit hindi ko sigurado kung babalik ka pa. Nagkaayos na kami ni papa. He offered me the presidency, but I declined. Wala naman na kasi akong kailangang patunayan. Bukod sa

ng pinsan ko sa ginawa ko, ang sabi niya, kahit i-take home ko na lang daw parati ang trabaho para parati rin kitang makikita

pa rin ang pagpatak ng

pa rin sa buhay ko. Kung saan-saan pa ako naghanap n'on. I searched for self-importance. I searched for success. Little did I know that you were actually the one who gave me those. As long as you love me, I know I'll be important. And as long as I have you, I know I'll succeed." Bumaba si Calix ng stage hawak

hindi ko pa rin ibibigay ang gusto mo." Ngumisi si Calix. "I think I'm wiser now to offer you a

na napigilan ni Chryzelle ang sarili. Inilayo niya ang mikropono mula sa bibig ni Calix, pagkatapos ay dinukwang ang mga labi nito at buong alab na hinagkan na tinugon nito sa kaparehong intensidad. The rest of the people watching did not matter