Thirty Last Days

NAPASANDAL si Cassandra sa pintong nilabasan. Mariin niyang ipinikit ang mga mata, saka tinapik-tapik ang dibdib para kalmahin ang sarili. Ang akala ko, tanggap ko na. Pero nang makita kita, hindi pa pala.

Sa ibang pagkakataon ay papalakpakan niya ang sarili sa lakas ng loob na ipinamalas sa kabila ng panginginig ng kanyang mga tuhod. She couldn't help but do that. She had to feel him, she had to blurt those words out... even for the last time.

Alam niyang hindi makatarungan para kay Dana ang mga sinabi at ginawa. Pero nang makita niya ang lalaking pinakamamahal na suot ang damit na siya mismo ang nanahi para dito ay gusto nang bumigay ng kanyang puso... at katinuan. At kanina nga ay umiral ang puso niyang naghahangad, naghihinanakit, at... nagmamahal.

Napahugot ng malalim na hininga si Cassandra bago nagpunta sa banyo. Pinakatitigan niya uli ang sarili sa naroroong salamin habang suot ang pinapangarap niyang damit-pangkasal. Malungkot siyang napangiti. Her only consolation was... Dana liked the wedding dress.

"WHY HER of all people?" tiim ang mga bagang na wika ni Jethro makalipas ang mahabang sandali. Naglakad siya palayo sa pinto para mapigilan ang sarili na buksan iyon, habulin si Cassandra at itakas na lang mula sa lahat ng bagay na nakapagitan sa kanilang dalawa.

"Nag-volunteer siya," mahinang sagot ni Dana. "And besides, why not her? Magaling siya. Nagustuhan ko ang gown. And even you liked the suit. So why-"

"Bakit mo ba 'to ginagawa?" Humarap siya sa fiancée. "At bakit ka pa kasi umalis noon? Why did you ever give her those freaking thirty days?" Hindi na nakapagpigil na nagtaas siya ng boses. "For the past weeks, wala kang narinig na salita sa akin but damn it, Dana! Bakit mo inilihim sa akin na siya pala ang designer na sinasabi mo? She's hurting, can't you see?"

Sa kauna-unahang pagkakataon ay gusto ni Jethro na alugin ang mga balikat ni Dana at sigawan ito. Napakarami niyang mga bagay na gustong sabihin. If Dana had not given Cassandra the time to get near him, none of this would have happened. They could have gotten married, live a life with their kids and pretend to be happy for the rest of their lives. He was willing to stay by her side, let her have him but did she really have to torture him this way?

"And do you actually think I'm not hurting, Jethro?" Natigilan siya. "Sa tingin mo ba talaga, ginusto kong gawin 'yon? Every single day that I was away, I got so damn scared. Pero ginusto kong patunayan sa sarili ko na hindi totoo ang kasabihang 'first love never dies.'" Nag-iwas si Dana ng tingin. "Gusto ko lang patunayan sa sarili ko na hindi mo 'ko minahal dahil lang wala siya, na hindi ako isang substitute. Jet... mahal mo naman ako, 'di ba? Wala namang nagbago, 'di ba?"

Frustrated na napahawak si Jethro sa kanyang noo. "Dana-"

"Go." Ngumiti na si Dana nang muling humarap sa kanya. "Go and at least thank our designer before she leaves. Hindi na kasi siya makakarating pa sa kasal natin. Baka ngayong araw na lang kayo magkita."

Nagulantang si Jethro. "W-what?"

this week,

hindi nakakilos si Jethro

Please tell her I really loved the wedding dress. Under normal circumstances, I think

"AALIS ka daw?"

naka-framed na baby picture ni Jethro na nadampot niya sa sala. Napagdesisyunan niyang mag-ikot-ikot na muna sa bahay ng binata habang hinihintay ang mga

will be staying

was the epic plan." Napabuntong-hininga si Cassandra, pagkatapos ay humarap kay Jethro. "Ang plano ko talaga, i-manage na lang ang boutique mula rito. Three to four times a month na lang ako pupunta sa France. My crew could just send me the designs requested by our clients

pa rin namang tuparin ang mga plano mo.

Jet. Hindi na kailangang makita pa ng mga mata ko na ikakasal ka na bago pa matanggap ng puso ko na talagang

siya maghihintay. Because the more she sees him, the

ang natitira, may mahahanap pa naman kami. May

mga 'yon, pinaghirapan naming buuin at tahiin ng mga tauhan ko para sa

ni Jethro. "Hindi mo naiintindihan.

isusuot ng buong entourage kapag ikinasal tayo." Umahon sa pinaghalong pagkabigo at pagdaramdam ang dibdib na nagtaas na siya ng boses. "Your suit... I made that with you in my mind. Ang saya-saya ko na noon. Pero kahit kailan, hindi sumagi sa isip kong iba pala ang magsusuot ng wedding dress, na iba pala ang gagamit ng mga in-sketch ko." She smiled bitterly. "Pero okay lang 'yon. Ginawa ko pa rin ang mga damit. Because I wanted... to have at least a

main reason I can't let us

Cassandra. "But I won't get those back. Itapon mo na lang kung gusto mo." Naluluhang nagtatakbo na siya papunta sa van at pinaandar iyon.

"C-CASSANDRA?"

gray na mga mata nila. Hindi niya alam kung bakit sa dinami-rami ng mga lugar ay

loved in the first place. Wala silang magandang alaala sa mga magulang. Ang away ng kanilang ina't ama ang kinalakhan nila hanggang sa naghiwalay ang mga ito at parang nakaligtaang may dalawang anak na naiwan. The two lived