“BROTHER, I want you to meet the real Holly Lejarde, the love of my life, the sun in my day and the soon to be queen of the Williams Prime Holdings Incorporated and-“

“Tama na. Sobra-sobrang titulo na ‘yan.” Nangingiting putol ni Holly sa mga sasabihin pa sana ni Aleron. Mula sa lapida ni Athan ay bumalik ang mga mata niya sa mukha ng nobyo. Nahuli niya itong nakatitig rin sa kanya. She was overwhelmed by the sparkle in his blue eyes. Hindi niya alam na magiging posible pa pala ang ikalawang pagkakataon para sa kanila. Hindi niya rin inakalang ito ang magbabalik ng ngiti sa mga labi niya.

Na-missed niya rin ang ngumiti, ang gumising sa umaga na puno ng saya ang puso niya, ang matulog sa gabi na kampante at hindi mag-aalala o matatakot para sa susunod na araw. Na-missed niya ang magmahal. Na-missed niya ang magaan na pakiramdam na iyon sa puso niya. Matapos nilang magkasundo sa wakas ni Aleron ay nanatili pa sila ng dalawang araw sa isla bago nagpasundo ang binata sa chopper. Lumapag iyon sa helipad ng mansyon ng pamilya ng binata kaya sa kauna-unahang pagkakataon ay nasilayan ni Holly ang lugar kung saan lumaki si Aleron. Inikot na muna siya nito roon.

Nabigla pa siya nang makita ang malaking portrait niya sa sala roon pati na sa kwarto ni Aleron. Kaya pala ganoon na lang kalapad ang mga ngiting isinalubong sa kanya ng mga kasambahay roon ay kilala na siya ng mga ito. Hindi man sa pangalan kundi sa mukha dahil hindi naman daw likas na palakwento ang binata ayon sa mayordoma roon. Natuwa pa ang mga itong sa wakas ay dinala na raw siya ni Aleron roon.

Kahit ang mansyon roon ay mayroong kombinasyon ng pink at puting mga kulay. Lumawak ang pagkakangiti ni Holly. Napakadali nang ngumiti ngayon. She wanted to believe that the worst part of their relationship was over. Matapos nilang maglibot sa mansyon ay dumeretso sila sa sementeryo para bisitahin sina Athan at Hailey. Nauna na nilang dinaanan ang kakambal niya. Pagkatapos niyon ay ihahatid na siya ni Aleron sa mansyon ng kanyang mga magulang para ipaliwanag na rin daw ang panig nito at pormal na makahingi ng tawad sa mga nangyari noon.

Sobra kung bumawi ngayon ang binata. Kahit sa biyahe nila kanina ay hindi nito binitiwan ang palad niya. Nagsama pa ito ng driver sa kotse para solo umano nila ang backseat.

“I’m going to work hard for your parents to accept me again, Holly. Hindi ako titigil. Liligawan ko sila araw-araw hanggang sa makuha ko uli ang approval nila.”

“Our case is different, Aleron. Pero wala namang perpektong tao kaya wala ring perpektong relasyon. Maiintindihan at tatanggapin ka rin nila. Siguro hindi man ngayon, hindi man kaagad but I know one day, they will.” Isinandal ni Holly ang ulo sa balikat ng binata. “Pero kung sakali mang hindi, magtanan na lang tayo.”

Natawa ng malakas si Aleron. “I would really love that-”

“Williams!”

Hindi na nga lang niya sinabi kay Aleron dahil wala namang sapat na basehan ang kaba niya. Pero ngayong narinig niya na ang para bang puno ng poot na boses na iyon ay parang mga kampanang sabay-sabay na tumunog sa isip niya ang

niya sa kamay ni Aleron. Gumanti ito ng pisil para kalmahin siya. Sabay nilang hinarap ang pinagmulan ng boses. Nakita nila ang isang lalaki na sa palagay ni Holly ay naglalaro sa late-forties o early fifties ang edad. Matikas pa rin ito, matangkad at maganda pa rin ang tindig. Nanayo ang mga balahibo niya sa paraan ng pagtitig nito kay Aleron. Nakatayo ito

“Who are you?” Ani

ng mansyon mo. Alam mo ba kung gaano kalaki ang utang ng nanay mo sa akin?” Bumangis ang anyo nito. “Malaki! Iniwan niya ako para sa ’yo! Para sa lintik na kagustuhan niyang magpaka-ina daw sa ’yo! At gusto kong ibalik sa kanya ang sakit. Ang sakit ng maiwanan, ang sakit

Kahit paano ay pamilyar siya sa ganoong baril. Kalibre cuarenta y cinco iyon. Ilang ulit

nito sa kanya. “Pumunta ka na muna sa kotse. You’ll be safe there. Aayusin ko ‘to.

ang puso niya. Ganoong-ganoon ang pakiramdam niya nang huling pagkakataon niyang

go!” Bahagyang dumiin ang boses ni

huli ay wala siyang nagawa. “Fine. But don’t get hurt, okay? Promise

sagot ni Aleron bago marahang itinulak palayo

Aleron sa estranghero bago niya sa wakas iniwan ang mga ito para makahingi ng tulong. Nanakbo siya pabalik sa kotse. Pero hindi pa man siya nakalalayo ng husto nang makarinig siya ng dalawang magkasunod na putok ng baril. Kusang tumigil sa paggalaw ang mga binti niya. Pakiramdam niya ay sandaling tumigil sa pagtibok

lupa. “Aleron!” Natatarantang sigaw ni Holly. Mabilis na tumakbo siya pabalik sa kinaroroonan ng nobyo. Nang tangkang kakalabitin ng estranghero ang gatilyo ng baril ay hindi na nag-isip pang

na naramdaman niya ang nakababaliw na sakit na iyon na para

na yumakap rin sa

niyang ilayo ang sarili sa binata sa takot na mapinsala pa ito sa yakap niya. Pumatak ang mga luha niya nang

nito na iniyakap nito sa kanya. Lumarawan ang pagkagimbal sa anyo nito. “You’re shot.” Pinilit nitong tumayo pero bumagsak ito dahil

“Stop it.”

bleeding!” Giit

This is exclusive content from Dramanovels.com. Please visit Dramanovels.com to support the author and the translation team!

Comments ()

0/255