The Fall of Thorns 3: Ansel McClennan

“NO!” NAPASIGAW si Yalena nang puro ang mga nakahandusay na duguang lalaki ang sumalubong sa kanya pagpasok niya sa nakabukas na gate ng rest house ng mga McClennan. Dahil malayo sa karamihan ang rest house ay walang mga kapitbahay na makaririnig ng komosyon na nangyayari sa loob. Nakabulagta ang mga nakaitim na polo na mga lalaki, ang mga iyon ang mga gwardiya roon. May dalawa pang lalaking nakabulagta roon. Kahit hindi niya kilala ang mga iyon ay nasisiguro niyang ang mga kasamahan iyon ni Dennis.

Nagmamadaling pumasok siya sa loob. Nakabibingi ang katahimikang bumungad sa kanya. Mariing nakagat niya ang ibabang labi at pilit na pinatatag ang sarili. Iniwasan niyang alertuhin kaagad ang mga pulis dahil umaasa siyang hindi tuluyang sisirain nina Dennis ang buhay ng mga ito sa ngalan ng paghihiganti.

Umaasa si Yalena na kapag nalaman ng mga itong wala siyang tinawagang pulis ay hindi maaalarma ang tatlo at makakapag-usap pa sila kahit paano. Pero huli na. Huling-huli na.

Dennis, ano itong ginawa mo? Nakabangon ka na. Nagawa mong paunlarin ang sarili mo. Pero bakit ibinaon mo uli ang sarili mo? Nakaahon ka na sa putik pero muli kang bumalik doon.

Namataan niya si Alexandra sa tabi ni Benedict. Parehong nakabulagta ang mga ito. Una niyang nilapitan ang ginang at sinuri. Napaluha siya nang makita ang duguang anyo nito. Kinakabahang idinikit niya ang tainga sa dibdib nito. Sa ginawa ay dumikit ang dugo nito sa kanyang damit pero binalewala niya iyon. Bahagya siyang nakahinga nang maluwag nang mapag-alamang tumitibok pa ang puso nito.

Sumunod na nilapitan ni Yalena si Benedict. Iniangat niya ang duguang katawan nito. Labimpito. Labimpito ang balang tumama sa dibdib nito. Kasindami na iyon ng bilang ng mga taong namatay sa squatters’ area sa Valenzuela noon. Napahikbi si Yalena. Hindi na siya umaasang buhay pa ang matanda.

“I’m so sorry, Benedict.” Gumaralgal ang boses ni Yalena. “For the past years, I wanted you to die but I stopped thinking about that several months ago. Hindi ko ginustong mangyari ito sa `yo. I’m sorry. Hindi ko sila napigilan.” Nanlalamig ang mga palad na dinukot niya sa kanyang bag ang kanyang cell phone at idadayal na sana ang numero ni Clarice nang makarinig ng mga papalapit na yabag.

Pag-angat niya ng mukha ay sumalubong sa kanyang mga mata ang tulalang anyo ni Ansel. Nabitiwan niya ang cell phone nang mapatingin ang binata sa kanya. Umawang ang bibig nito lalo na nang mapatingin sa kanyang mga kamay at damit na may bahid na ng dugo nina Benedict.

“A-Ansel, I—” Nahinto sa pagsasalita si Yalena nang makita ang pagbabaga sa galit ng mga mata ng binata.

“What have you done, Yalena?” parang kidlat sa talim na sigaw ni Ansel. “I never thought you would stoop this low!”

“ANSEL, please. Ayusin na natin ito. Kausapin mo naman ako,” nakikiusap na sinabi ni Yalena nang maabutan niya si Ansel sa garahe ng mansiyon ng mga ito. Pinigilan niya ang binata sa braso nang pasakay na sana ito sa kotse nito. “Pakinggan mo naman ako.”

“I thought action speaks louder than words? Isn’t it obvious that I don’t want to talk to you anymore? Kailangan ko pa ba talagang sabihin bago mo maintindihan?”

na alisin ni Ansel ang kamay niyang nakahawak sa braso nito. Nagliliyab sa galit ang mga matang tinitigan siya nito. Napalunok siya. Nanakit ang kanyang lalamunan sa kapipigil na huwag mapahagulgol sa

Hindi niya alam kung

sa kanya ang ama nito at mayamaya ay parang torong muli siyang nilapitan at hinawakan sa

Kitang-kita niya ang matinding pagpipigil sa mukha ng binata para huwag siyang tuluyang

kasamahan mo?” nagtatagis ang mga bagang na sigaw

si Yalena. “Ansel,” kahit hirap sa pagsasalita ay sinabi niya. “It really wasn’t me. Hindi

Malakas na napamura ang binata kasabay ng pagtulak kay Yalena. “For

Ansel. Halos magkasunod lang na dumating ang magkapatid. Si Alano ang siyang nag-asikaso ng lahat. Ito ang tumawag ng pulis at ambulansiya. Ang buong akala daw ng magkapatid ay mayroon nang rumespondeng mga pulis sa rest house para mag-imbestiga pero nagkamali ang mga ito dahil patay ang lahat ng mga gwardiya sa rest house pati na si Dennis. Patay rin ang labing-isa pang mga kasabwat nito pero buhay si Jerome kahit may tama ito ng bala sa likod at balikat. Nasa ospital

nasa ospital din pero hindi pa nagkakamalay. Nilipat ito nina Ansel at Alano sa ospital sa Maynila. Sa

mga kapatid ay kasama na rin si Yalena sa ipinakulong nito dahil matigas ang paniniwala nito na kasabwat pa rin siya nina Dennis lalo na at may mga katibayan ang binata na nagpapatunay niyon:

pagbaliktad nina Maggy at Clarice sa planong paghihiganti ay ligtas ang dalawa kahit paano sa rumaragasang poot ni Ansel na parehong nakatuon kina Yalena at Jerome ngayong patay na si Dennis. Kinabukasan ay pwede nang i-discharge sa ospital si Jerome na si Yalena ang idinidiin na mastermind sa mga nangyari. Mabuti na lang at nagawa pa rin siyang saluhin nina

kanya ni Ansel. Sinabihan siya nina Maggy at Clarice na pahupain

sa plano. M-may iniwan ako sa `yo last week na regalo sa closet mo sa bahay ko.

recorder ‘yon. Tumigil na ako sa plano nang mahalin

pala ang nahuhuli sa balita? Ngayong nakumpirma ko na ang totoo, `wag kang mag-alala. Hindi ka susunod kay Jerome sa kulungan. Kaya hindi mo na kailangang ipagpatuloy pa ang

siya. “Ano ka ba? Bakit ayaw mong maniwala sa ‘kin? I’m not pretending! God, Ansel. Where did your love

Pero mayamaya ay nang-uuyam na ngumiti. “Kung totoong buntis ka man, `wag ka sa `kin mag-drama. Pumunta ka sa sementeryo at papanagutin mo si Dennis. Who knows? Baka

sa narinig. “How could you say that? You’re the first man in my life, Ansel!” Tuluyan na

just used your virginity to trick me. But then again, I may be the first. But Dennis could be the second or the last. Paulit-ulit kayong patagong nagtagpo noon. Malay ko ba kung anong milagro ang ginagawa n’yo kapag nakatalikod