The Fall of Thorns 3: Ansel McClennan

“DO YOU like it?”

Agad na nag-angat ng mukha ang dose-anyos na si Yalena nang marinig ang pamilyar na boses na iyon ng Tito Benedict niya. Nangingislap ang mga matang tumango siya habang hawak ang isang korona. Magaan ang loob niya sa matanda, ganoon din ang kakambal niyang si Maggy pero bahagyang mailap dito ang matalik na kaibigan nilang si Clarice.

Kahit na walang espesyal na okasyon ay may mga regalo silang natatanggap mula sa Tito Benedict nila. At ang pinakagusto niya sa mga ibinigay nito ay ang koronang kabibigay lang sa kanya nang araw na iyon. Nagpunta ito sa kanilang mansiyon dahil may mahalaga daw itong pag-uusapan sa library kasama ng mga ama nila ni Clarice na may kinalaman sa negosyo kung saan magkasosyo ang mga ito. Nagkataong naunang dumating ang kanyang Tito Benedict at naabutan siya sa pool area na naglalaro ng kanyang manika. Natutulog pa si Maggy kaya nag-iisa lang siya roon.

“Thank you, Tito Ben.”

Ngumiti si Benedict at marahang pinisil ang mga pisngi ni Yalena. Inabot nito sa kanya ang dalawa pang may-kalakihang kahon na tulad nang ibinigay nito sa kanya. “Para ito kina Maggy at Clarice. Ikaw na lang ang magbigay, ha?”

Muling tumango si Yalena. Kinuha ni Benedict ang korona mula sa kanya at isinuot sa kanyang ulo. Maliit lang iyon na parang para sa isang prinsesita. Kulay-silver iyon. Sa gitna niyon ay may mga kumikinang na para bang diyamante.

“Take care of this, all right? I had your crowns personalized by my friend. He makes jewelries.” Nang matapos si Benedict ay bahagya pa nitong inayos ang kanyang buhok. “Hayan, mukha ka na talagang isang prinsesa, Yana, isang napakagandang prinsesa. You know, given a chance, I want you to meet my sons. They’re not princes’ but I assure you, they’re great knights.” Kinindatan siya nito. “Mabubuti silang mga anak. Mana sa Mommy nila.”

“Bakit po sa Mommy lang nila at hindi sa inyo?” Nagsalubong ang mga kilay ni Yalena. “You are a wonderful person, too, Tito Ben.”

Bumuntong-hininga si Benedict. “You can’t be sure of that, princess.”

“Sigurado po ako sa bagay na `yon, Tito Ben. Mabait po kayo sa amin. Maggy wonders why because she said you’re too nice and I answered because it’s in your blood. You are born kind.”

“Hindi iyon dahil mabait ako. It’s just that you, Maggy, and Clarice remind me of my sons. Gaya n’yo ay masunuring bata rin ang mga iyon. Sana pagdating ng panahon ay hindi nila pagdaanan ang mga pinagdaanan ko. Gusto kong makahanap rin sila ng gaya n’yo.” Muling bumuntong-hininga si Benedict nang muling makita ang pagsalubong ng mga kilay ni Yalena. “Bata ka pa kasi kaya hindi mo pa ako maiintindihan.”

Naupo si Benedict sa tabi niya at dinukot ang wallet sa bulsa ng pantalon nito. Mula roon ay humugot ito ng isang litrato at ipinakita sa kanya. Bumungad sa kanya ang tatlong mga nakangiting binatilyo.

“Sila ang mga anak ko.” Isa-isang itinuro ni Benedict at binanggit ang mga pangalan ng mga iyon kay Yalena. “And this is my eldest son, Ansel, my younger version as Alexandra said. He’s four years older than you are. Sa kanilang tatlo ay siya ang bata pa lang ay nagsabi nang gusto niyang maging tulad ko. Gusto niya ring maging businessman. I want him to be a businessman, no doubt. But I don’t want him to be like me.”

“But why?” tanong ni Yalena habang nanatiling nakatitig sa litrato. Pero kay Ansel mas tumutok ang kanyang mga mata. Matagal na nilang alam na may mga anak si Tito Benedict sa Boston pero ngayon lang ito nagkwento ng tungkol sa mga iyon. Ngayon din lang nito ipinakita ang litrato ng tatlo at ikinatutuwa niyang mukhang sa kanya pa unang ipinakita iyon.

“Nah, I keep saying things you wouldn’t understand. I’m sorry.”

“It’s okay.” Naguguluhan man ay tumango na lang si Yalena habang hindi inaalis ang mga mata kay Ansel. Pare-parehong nakasuot ng suit ang tatlong binatilyo. Base sa Christmas tree sa likuran ng mga ito ay lumalabas na noong nakaraang pasko pa kinuha ang litrato. Si Ansel, bilang pinakamatanda ang siyang pinakamatangkad. Gustong-gusto niya ang ngiti nito roon. Pilyo pero mukhang sincere ang mga mata. Kumikinang ang asul na asul na mga mata nito. Makatawag-pansin din ang hanggang balikat na itim na itim na buhok nito, ang nag-iisang bagay na hindi nito nakuha sa ama.

Nag-angat si Yalena ng mukha at pinagmasdan ang Tito Benedict niya. “Tama po kayo. Kamukhang-kamukha kayo ni Ansel. But I think…” Mapaglarong ngumiti siya. “He’s more handsome than you are, Tito Ben.”

Tumawa ang matanda. “Aha! You like my eldest, don’t you?”

Naramdaman ni Yalena ang pag-iinit ng kanyang mukha. Wala pa siyang natatandaang hinangaan sa mga binatilyong nakakasalamuha nila nina Maggy at Clarice sa eskwela pati na sa kanilang village. Pero sa palagay niya ay magbabago na iyon. Gustong-gusto niya ang mukha ni Ansel. Ang sarap niyon pagmasdan. At ang magaan na pakiramdam na hatid ng pagtitig dito ay damang-dama niya sa kanyang puso; puso niyang parang nakangiti rin nang mga sandaling iyon. “Gusto ko siyang makita, Tito Ben,” sa halip ay sagot niya. “Do you think he will like me, too?”

“What do you want to be when you grow up?” sa halip ay tanong nito.

Nagsalubong ang mga kilay ni Yalena. Hindi pa iyon pumapasok sa isip niya. Mayamaya ay napahawak siya sa kanyang korona. “I don’t know yet, Tito Ben.” Naalala niya ang mukha ng mga magulang. “Pero sigurado akong gusto kong maging tulad ni Mommy. Ang sabi ni Daddy, si Mommy daw ang kanyang prinsesa bago sila ikasal. And now, Mommy became his queen. Maggy and I became his princesses. Gusto ko rin nang gano’n, Tito Ben. I want to be somebody’s princess.”

again, just in case, you have to bear with my eldest. I told you he’s not a prince. But you,

Ilang oras na siyang nakahiga sa malaking kama sa inookupa niyang kwarto pero hindi pa rin siya makatulog. Pagod na pagod ang katawan niya pero ayaw siyang hayaan ng kanyang isip na makatulog at makapagpahinga dahil abala iyon sa paglalakbay pabalik sa nakaraan. Hindi niya alam kung paano nagagawang makatulog ni Maggy

nito iyon sa kanya at siya naman itong tanga, sa kabila ng matinding galit sa matanda ay hindi niya iyon nagawang isama sa mga regalong sinira at itinapon na niya. Sa halip ay iningatan niya pa ang litrato. Dahil noon pa man, nagkagusto na siya sa isang McClennan. Nagkagusto na siya kay Ansel. At twelve, she had adored the younger version of Benedict. Kaya nang mangyari ang trahedya noon sa

tungkol sa pagkakaibigan, tungkol sa pagmamahal. Para sa kanya, lahat ng ipinakita noon ni Benedict ay puro paimbabaw lang. Nakakatakot ito dahil iba ang lalaki kung magmahal; makasarili. Sa likod ng maamo nitong mga mata ay nagtatago ang isang halimaw na walang pakundangan

na naging sanhi si Benedict ng kanyang mga bangungot. Nang sa wakas ay magawa niyang bumangon, nagsimula siyang mangarap. Ginusto niyang maging abogada nang sa ganoon, sa muli nilang paghaharap ni Benedict ay siya mismo ang magsasampa ng kaso laban

para maging matagumpay. Nagsikap siya hanggang sa unti-unti ay makilala ang pangalan niya sa Nevada dahil sa mga kasong kanyang hinawakan. Nagsimulang lumapit sa realidad ang mga gusto niya. Hindi tulad noon na naniniwala pa siya sa fairy tale, sa prinsesa’t prinsipe, sa hari at reyna pati na sa mga kawal ng mga iyon. Dahil walang mga ganoon sa totoong mundo. O kung mayroon man ay matagal ng sumakabilang-buhay

in her

sa wall clock sa tapat ng kanyang kama. Alas-tres pa lang nang madaling-araw. Bumangon na siya at pinatungan lang ng robe ang suot na negligee. Lumabas siya ng kanyang kwarto at bumaba. Nagpunta

niya ang refrigerator at kumuha ng isang pitsel ng tubig. Nagsalin siya niyon sa isang baso at deretsong inubos ang laman niyon. Humila siya ng isang silya

na iyon ay makahanap na siya ng ibang matutuluyan. Hindi niya kayang patuloy na manatili roon kahit na mangangahulugan iyon ng pagsira niya ng pangako

Radha kahit katatapos pa lang ng kasal nito. Nang matuklasan nito

Gagamitin niya ang utang-na-loob sa kanya ni Radha at ang sigaw ng konsensiyang nadarama nito para patuloy na makapagtrabaho pero sa pagkakataong iyon ay para na lang sa kanya hanggang sa matapos umano

tayo ng sitwasyon. Parehong restless at hindi makatulog,” anang isang baritong boses. “Don’t

Ang binata ang dahilan kung bakit hindi siya sumama sa hapunan noong nagdaang gabi. Hindi niya gusto

ni Maggy kay Radha. Hanggang ngayon ay kabisado niya pa ang ilang mga nilalaman ng researches ni Radha tungkol kay Ansel. Ilang beses na mas babaero ito kaysa kay Alano.

sa isang batikan sa mga

ay namamaos na sinabi ni Yalena. “`Wag kang magbabanggit ng mga

si Ansel. “But sorry about that, Attorney. It was just the line I heard from one of my staff. It worked on someone. I thought it would work on you, too. Nakalimutan kong kakaiba ka nga pala. Hindi pala uubra

na kaunti na lang ang layo sa kanya. Bahagya pa siyang nasilaw sa liwanag na dulot ng mga binuksan nitong ilaw.

in the past. Start living in the present,” naalala ni Yalena na nakikiusap na sinabi ni Maggy

ay tatlo pa silang umupa ng mga private investigators para matunton ang kinaroroonan ng matandang McClennan pero nabigo ang mga iyon na mahanap ang lalaki. Ngayon sa wakas ay may alam na sina Maggy at Clarice tungkol sa location ni Benedict. Pero ipinagkakait ng mga ito sa kanya ang impormasyon na iyon. Bumigat ang dibdib ni Yalena.

to me, Yana.” Hinawakan ni Maggy ang mukha ni Yalena. “We are not really vengeful. We are not really that strong. This isn’t us, Yana. This isn’t you. Nabubulagan ka lang

niya. Siguradong masaya na ang mga magulang natin sa kung saan ngayon. Kung susubukan mong mangarap ng iba para sa hinaharap, wouldn’t you feel a tinge of excitement? Of hope?” Masuyong ngumiti si Maggy. “Isn’t it tiring to keep looking behind? Aren’t you thrilled to see what’s in front of you this time? Dream… something different, Yana. You’ve been holding it in for

sorry.” Nahiga na si Yalena sa kama, patalikod sa gawi ng kakambal. “I forgot

lalo na nang maging sikat siyang abogada pero hindi niya maharap maski ang pakikipag-date dahil nawalan na siya ng kakayahang maniwala pa sa mga naririnig o `di kaya ay sa mga nababasang emosyon sa

mga nalamang impormasyon mula kay Radha-ay namana ni Ansel mula sa ama nito. “Besides, don’t you dare try to play games with me, Mr. McClennan. Hindi ako mahilig makipaglaro. Pero choosy ako sa oras na gustuhin ko nang maglaro. Pinipili ko ang mga nagiging kalaro ko. In this case,

Ansel. “One of the

the likes of you, you arrogant bastard.” Tumayo na si Yalena. Kumuyom ang

Ano ba’ng nagawa namin sa ‘yo? Bakit ganyan ka sa kapatid ko? Bakit ganyan ka sa amin? Bakit para kang galit na galit sa aming lahat? Ang sabi mo kahapon, you don’t usually hate everyone except for McClennan’s. What is wrong

ang mga hirap na pinagdaanan nila noon nina Maggy at Clarice, mga bagay na agad

magkagulo ang lahat dahil tumakbo rin sa eleksiyon si Benedict bilang alkalde. Kinalaban nito sa halalan si Roman, ang lalaking noon pa man ay lihim na kinaiinggitan na pala nito dahil ito ang minahal at pinili ng Tita Carla

sampung taon ay muli itong nagpakita at nakipaglapit sa mag-asawang Carla at Roman pati na sa mga magulang nila ni Maggy. Ang akala nina Carla at Roman ay nakalimot na si Benedict dahil ang balita nila ay pamilyadong tao na rin

Roman at Vicente sa alok na merger ni Benedict. Mula sa dating Alvero-De Lara Oil and Mining Corporation na magkasamang itinaguyod ng magkababata ay naging ADM iyon o mas kilala bilang Alvero, De Lara and McClennan Power, Oil and Mining Corporation. Lumago iyon

mga ito. Tumakbo si Roman bilang alkalde ng kanilang bayan habang bise-alkalde naman nito ang kanyang ama. Pero ikinabigla ng lahat ang naging pagtakbo rin noon ni Benedict. Kinalaban nito bilang alkalde si Roman. Nagsimulang maging komplikado ang relasyon ng tatlong magkakaibigan hanggang sa pagtatrabaho. Pinilit bilhin ni Roman ang lahat ng shares ni Benedict

nagkataong bisita nila nang araw na iyon. Dahil sa nangyari ay pansamantala silang nakituloy sa bahay nina Clarice. Doon nila natuklasan na may nakakita na isa sa mga tauhan ni Benedict ang siyang gumawa niyon sa pamilya niya. Malakas ang hinala ng kanilang mga