The Fall of Thorns 3: Ansel McClennan

“I DON’T know about yours but my time is really important, Mr. McClennan,” pormal na sinabi ni Yalena nang ilang minuto na ang lumilipas ay hindi pa rin pinapaandar ni Ansel ang kotse nito sa halip ay nanatili lang na nakatitig sa kanya na parang sinasaulo ang bawat anggulo ng kanyang mukha.

Nang hindi na matagalan ni Yalena ang pagtitig ng binata ay ibinaling niya sa bintana sa gawi niya ang kanyang mukha. Kahit nakasuot siya ng dark glasses, pakiramdam niya ay nanunuot pa rin sa kanyang sistema ang mga titig ng binata na para bang pilit na binabasa ang pagkatao niya. Napapagod na naisandal niya ang likod sa upuan. Hindi niya inaasahang si Ansel kaagad ang bubungad sa kanya kanina. Mabuti na lang at kahit paano ay mabilis din siyang nakabawi pero hindi niya sigurado kung hanggang kailan makakayanan ang presence nito.

Malaki at malawak ang receiving area ng McClennan Corporation. Pero parang sumikip at lumiit iyon sa pagdating ni Ansel lalo na sa mga sandaling iyon na nasa loob sila ng sports car nito at silang dalawa lang ang tao roon. Everything about the man beside her caused her pain… from his face down to his surname. Carbon copy ni Benedict si Ansel.

Sa tatlong anak ng matandang lalaki ay si Ansel ang pinakakamukha nito. Ang kulay lang ng buhok ng binata ang nakuha nito sa inang si Alexandra, itim na itim iyon at hanggang balikat nito. Pero ang mga mata, ang mga kilay, ang ilong, ang mga labi, ang kulay pati na ang taas ay katulad na katulad ng sa ama nito. Iyon ang dahilan kung bakit sinadya ni Yalena na magpahuli sa kanilang misyon nina Clarice at Maggy.

Kung tutuusin sa simula pa lang ay nandaraya na si Yalena kaya siguro iyon ang sinapit niya. Nakarma siya at ngayon ay naiwang nag-iisa sa paghahanap ng hustisya para sa kanyang mga magulang. Sinadya niyang tumanggap ng panibagong kaso noon kaysa ang mauna sa pagbabalik sa Pilipinas para harapin ang mga anak ni Benedict. Pinili niya ang litrato noon ni Ansel dahil sa dalawang dahilan. Una ay para mas maging katanggap-tanggap para kina Maggy at Clarice ang misyon ng mga ito dahil hindi gaanong nahahawig sina Alano at Austin kay Benedict. Pangalawa ay dahil nakasisiguro siya na kaya niyang makahanap ng paraan na magtagumpay sa sariling misyon ng hindi na kinakailangang akitin pa ang panganay na anak ni Benedict. Kampante siya na makagagawa ng paraan kung magagawa ring magtagumpay nina Maggy at Clarice sa misyon ng mga ito.

Abogada siya. Tiwala si Yalena na kung makahahanap lang sina Maggy at Clarice ng sapat na mga ebidensiya mula sa kanilang target ay makahahanap din siya ng paraan para magsampa ng kaso. Determinado siyang kalampagin ang langit at lupa para lang mapaamin si Benedict sa mga kasalanan nito, para sa wakas ay pagbayaran na ang mga ginawa nito.

Pero hindi nakapaghanda si Yalena sa mga sunod-sunod na nangyari. Una ay ang natuklasang sakit ni Benedict. Pangalawa ay ang namuong pag-ibig nina Maggy at Clarice para sa mga anak ni Benedict. And now, there she was, alone and helpless in a car with her enemy’s exact look-alike.

Alam ni Yalena na kung gugustuhin niya lang ay makaiisip pa siya ng ibang paraan huwag lang makarating sa building na iyon, huwag lang mapunta sa sitwasyong kinasusuungan nang mga sandaling iyon na kasama si Ansel. Pero anumang hakbang na gawin niya ay manganganib pa rin ang kanyang buhay.

Ayaw niyang isugal nang husto ang kanyang buhay. Ayaw niyang matulad sa mga nangyari sa kanyang mga magulang. Ayaw niyang iwanang nag-iisa si Maggy sa teritoryo ng kanilang mga kaaway at higit sa lahat ay hindi pa siya nakahandang mamatay lalo pa at marami pa siyang kailangang gawin. It was like choosing between the devil and the deep blue sea. And she chose the latter. She jumped into the unknown.

“Magkaliwanagan nga tayo, Attorney. Unang-una, hindi ako basta driver lang dito. In short, I am not your slave here. Ako ang isa sa mga may-ari ng kompanyang pinuntahan mo. Bukod pa roon ay isa rin ako sa mga kapatid ng asawa ng kakambal mo—”

“So, what are you trying to imply—”

“I am not yet done talking.” Bahagyang dumiin ang boses ni Ansel. “Let me finish first.”

Biglang natahimik si Yalena. Dahan-dahang bumalik ang tingin niya kay Ansel. She hated herself when she suddenly felt jumpy. Pakiramdam niya ay may bahagi sa kanya ang nakalampag ng binata. Kumabog ang kanyang dibdib nang bahagyang ilapit nito ang sarili sa kanya.

“I was just being a true-blue gentleman when I offered to take you to your sister. Ngayon lang ako nag-alok nang ganito sa isang kalahi ni Eba pero sumusobra ka na. Sa loob lang ng ilang minuto, ilang beses mo akong binara, pinahiya mo rin ako sa harap ng staff ko at higit sa lahat, kanina pa ako inaamag sa paghihintay ng simpleng pasasalamat mula sa `yo sa pagbibigay ko ng ganitong pabor pero ni hindi mo man lang ginagawa. Is it too much of a burden for you to say ‘thank you’?”

“All right.” Marahas na napabuga ng hininga si Yalena. “Iyon lang pala ang problema. Hindi mo naman sinabi agad,” sarcastic na sagot niya. “Thank you very much, Mr. McClennan. I am truly honored to receive this kind of favor from you.”

ngumiti ang binata. “Very well

Yalena nang muli ay ilapit ng binata ang mukha sa

si Ansel. “Whether you admit it or not, Attorney, you need me.” Inalis nito ang sun glasses niya. Mayamaya ay hinawakan ang kanyang baba at iniangat ang kanyang mukha paharap dito. “Allow me to properly introduce myself. I am Ansel McClennan, Austin’s older brother,” anito bago mabilis na sinakop ang kanyang

just aiming to taste her lips. Pero hindi na niyon pinatigil sa mabilis na pagtibok ang kanyang puso. Ilang segundo lang ang itinagal niyon pagkatapos ay

pa lang ang nakalilipas nang lingunin siya ng binata. “It was nice to finally meet you, Attorney Yalena de Lara. And oh, I love your lips. They are the sweetest I’ve ever kissed. And they taste exactly as they look…” Bumaba ang mga mata nito sa kanyang mga labi. Hindi nakaligtas sa kanya ang

ipinaling ang ulo sa labas ng bintana.

should have just dealt with the devil than swam in the deep, blue sea. Damn,

nakasandal sa kama. Mabilis na tumayo si Austin na katabi ng kanyang kakambal nang makita siya. Binati siya nito pero hindi niya ito pinansin. Hindi niya alam kung darating

nagbukas ng usapan ang binata pero isa man sa mga sinabi nito

mula sa kakambal at pinakatitigan ito. Hinaplos niya ang mga pisngi nito.

nang makita ang pangingilid ng mga luha ng

Los Angeles. She’s also concerned about you. Sinabi niya sa akin na pinagbabaril daw ng mga armadong kalalakihan ang apartment mo sa L.A. At lahat nang ‘yon ay kaninang umaga ko lang nalaman. Yalena!” Pumiyok ang boses nito kasabay ng pagtulo ng mga luha. “You could have gotten yourself killed! I could have lost you without knowing anything about it!” Napuno ng guilt ang mga

sila nagkakasundo pero hindi rin iyon nagtatagal. Masuyong pinahid niya ang mga luha ni Maggy. Hindi niya pa ito

ngang nasa harap siya nito. “I don’t want you to ever come back to your job, Yana. Hindi ko na kakayanin kapag pati

sa kakambal ng isang bagay na hindi niya sigurado kung kaya niyang panindigan. Nang

na sila. Hindi na silang dalawa lang ni Maggy ang magiging magkamag-anak sa mundo. Pero hirap na hirap siyang makaramdam ng saya lalo na at nahaluan na ng dugo ng McClennan ang kanilang lahi; ang dugo ng mismong

siya sa mga hita ng kakambal at tahimik

us, Maggy?

normally

not. Everyone’s not a McClennan like you so why would I hate

makarating na sila sa mansiyon. Hindi na siya nagkaroon pa ng pagkakataon na makasagot dahil nagdere-deretso na ang

those words, it was as if… she really meant it. Narinig niya ang pinaghalong pait at hapdi sa boses nito. Gaano ba kalaki ang pagtutol ni Yalena kay Austin para

wala sa karakter ng babae ang titiklop at magpapaubaya para sa isang tao. Pero binigla siya ng nasasaksihan niya nang mga sandaling iyon. Binigla siya ng matinding pag-aalala at pagsuyo na