Respectfully Yours

Anikka

Pinapahid-pahid ko ang mga luhang tumutulo sa akinh mga mata. Ayoko na makita nila ako na ganito kalungkot, sigurado na mag-aalala sila para sa akin.

"Nasaan na si Eris." Natigilan ako sa tanong ni Nicole, hindi ko alam ang isasagot sa kanila. Ayokong sabihin sa kanila ang nangyari kanina. Ayoko kasi na magkagulo sila ni Eris ng dahil lang sa akin.

"Wala nauna na daw siya." Sabi ko na lang. Seryosong nakatingin sa akin si Nicole, parang may kinikilatis siya sa akin. Siguro nga masyado ng halata yung pamumula ng aking mga mata sa kaiiyak.

"Anikka, kaibigan mo kami maaring mo kaming pagsabihan ng mga nangyayari sayo. We cant bear to see you like that, hindi ka naman iyakin." Napatingin na lang ako sa kanya, ramdam na ramdam ko ang sinseridad na nagmumula sa kanya, tila nakikisimpatya siya sa nararamdam ko, pero hindi ko naman iyon magawang sabihin sa kanya.

"I cant." Sabi ko na lang saka umalis, hindi ko talagang kaya sabihin ang nangyari ayokong magkagulo kaming apat ng dahil lang doon. Alam kong mapag-uusapan pa namin ito.

Sumakay ako sa Honda Jazz ko, kailangan namin mag-usap ni Eris, kailangan namin na magkalinawagan. Kahit mahirap ay dapat ipaintindi sa kanya na matagal na silang wala. Alam kong mahirap niyang unawin iyon dahil magpahanggang ngayon at kitang kita ko na mahal pa rin niya si Lukas.Iyon ang nakikita kong problema niya kaya magpahanggang ngayon ay si Lukas pa rin ang hinahabol niya.

Nasa tapat ako ng unit ni Eris na may maalala ako sa aking isipan.

"Eris, ano ba yang suot mo ang igsi-igsi saka yang blouse mo kulang na lang ipakita mo na ang kaluluwa mo." Sabi ko sa kanya habang hinarangan ko siya sa pinto. Nakakapanibago ang suot niya, hindi niya tipo ang mga damit na iyon.

"Anikka!" Bulyaw niya sa akin, habang pinipilit niya na makalabas sa pintuan, hindi ko siya papayagan na lumabas na ganoon ang suot. Paano kung mabastos siya sa labas at may mangyaring hindi maganda sa kanya. Sisisihin ko ang sarili ko, dahil pinabayaan ko siyang lumabas sa ganoong pananamit.

"Eris." Pagdidiin ko.

ka naman diba? Bakit parang nagtitipid ka sa tela ha. Kung may mangyari sayo dahil pa pananamit mong iyan. Naisip

ayaw akong pakinggan, kailan pa

sentido at pilit kong kinakalma ang sarili ko sa paningin niya. Ayoko naman

like you just the way you are. Maganda ka Eris, inside and out, alam ko na magugustuhan ka niya kahit di ka manamit ng ganyan." Mahinahon kong sabi sa kanya kailan siya nagkaroon ng ganyang pag-iisip, na magdadamit ng ganoon

akong mali? Kung ano man iyon ay nais kong ipaintindi sa kanya na hindi niya

Sa panahon ngayon iba na ang hanap ng mga yan, yung sexy, makinis at maganda! Wala ng nagkakagusto sa mga manang ng tulad mo!" Natigilan ako sa pagtataas niya ng boses sa

aking dibdib. Para sa lalaking iyon ay magagawa niya akong pagtaasan,

itinaboy na lang basta,dahil sa

magawa kundi isigaw ang pangalan niya, baka sakaling pakinggan niya ito.Pero hindi niya

pala ganoon na lang

lang sa pinto ay agad

aliwalas ng mukha niya,

Hinawakan pa niya ang aking kamay sa

ni Eris, napakaaliwalas ng itsura. It is simple and elegant, bigla ko tuloy naalala ang mga consepto niya noon sa tuwing nagdo-drawing

maaliwalas niyang mukha kanina ay nakasimangot na ito. Hindi ko maiwasan na magtaka. Kaplastikan nga ba ang pinakita

doon." Nabigla ako sa sinabi niya, alam niya. May natitirang pag-asa sa puso ko na hindi niya seseryosohin ang sinabi kanina, dahil magkaibigan kami, BFF kumbaga. BFF na magkasangga at hindi nag-iiwanan at handang

"Tama ka." sambit.

na huwag totohanin iyon, mag-aaksaya ka lang ng oras mo. Hinding hindi ko gagawim iyon dahil aagawin ko siya sayo." Nawala ang ngiti mula sa aking mga labi. Hindi na

"Eris you listen, hin---"