Respectfully Yours novel Chapter 36

Anikka

I can't believe what I am seeing right now. Gusto kong pagsasampalin ang sarili ko para magising, nananaginip lang ako. Nananaginip lang talag.

Kasi, paano siya mapapadpad dito? Dapat nasa Singapore pa siya, dahil isang linggo siya dapat manatili doon. Pero nandito siya, nandito sa mismong harapan ko na natutulog mismo sa harapan ko.

Gusto ko siyang dambahin at yakapin, halikan, lapitan, sikmuraan, hilahin palabas, gisingin. Hindi ko alam ang gagawin ko, I was so shocked. Totoo ba talaga na nandito siya? Baka naman kasi sa sobrang kakaisip ko sa kanya ay nag-iilusyon na ako na nandito siya.

Dahan dahan akong lumapit sa kanya para hindi ako makagawa ng ingay na maaring gumusing sa kanya. Pero kada hakbang ko ay naghuhurementado ang puso ko, mas kumakalampag pa ito nang papalapit na ako sa kanya. Magkahalong pananabik at kaba ang nararamdaman ko. Nananabik ako na makita siya muli at kinakabahan dahil baka magising ko siya.

Mas maganda kasi pag tulog ang amo amo ng mukha niya, para bang wala sa itsura niya na gumawa ng masama. He's to harmless pag tulog at hindi mo aakalain na naraming kabalbalan ang kaya niyang gawin sa buhay.

Saka baka pagising niya ay bigla na lang ako magwala o magtago na lang.

Hanggang sa malapit na ako sa kanya, umupo ako sa gilid ng kama para mas matignan siya ng malapitan.

Pinagmasdan ko muli ang kanyang mukha, tila kinakabisado ko ang lahat ng parte na iyon.nangingig pa ang aking kamay na hawakan iyon. Baka magising ko siya sa oras na maramdaman niya ang dampi ng aking mga kamay. siya na mabuti, ang makinis niyang mukha. Ang makurba niyang pilikmata, ang matangos niyang ilong, ang manipis niyang labi na kay sarap halikan, Tss. Anikka natikman mo na ang labi na yan.

"Bakit ba ako nahulog sayo." Bulong ko, hindi naman niya ako siguro maririnig dahil tulog na tulog na siya dahil naririnig ko ang mahihina niyang hilik.

Hanggang ngayon kasi ang hirap pa rin ako aminin sa sarili ko na mahal ko siya, lalong lalo na sa kanya. Kahit isinisigaw ng puso at utak ko na mahal ko siya. Eversince ayoko sa kanya napakabastos niya, nakakairita ang mga ngisi niya ang pang-aasar niya sa akin. Pero sa isang iglap bigla itong nagbago at ito nahulog ako sa gagong ito.

Pero tanga lang eh, mahal ko siya.

Pinagmasdan ka muli yung mukha niya.

Hindi ko maiwasan na mamangha sa kanya, kahit tulog ay gwapo pa rin hihi.

Napansin ko rin na may tumutubong stubbles sa kanyang panga pati na rin ang itim na nakapalibot sa kanyang mga mata. Hindi ko maiwasan na makaramdam ng awa, masyado siya yatang pinahirapan doon at wala na siyang time na mag-ayos ng sarili niya.

Pero kahit na may eyebags pa siya gwapo pa rin siya. Parang walang bagay ang magpapapangit sa kanya. I wish that I could stuck my eyes on him ang sarap niya talagang pagmasdan.

Impit akong napatili ng magdilat siya ng mata? Is he awake? Sana ay hindi niya marinig ang pinagsasasabi ko sa kanya. Nakakahiya! Agad tumama ang mga titig niya sa akin na mas nagpabilis ng tibok ng puso ko.

Gusto kong magtago sa kasuluksulukan ng lugar na ito, sa hindi niya ako makikita. Grabe nakakahiya! Nahuli niya ako nakatingin sa kanya. Wala naman akong maipapalusot sa kanya huli na ko sa akto.

Nanlaki ang mata ko ng bigla niya akong niyakap. Ang higpit ng pagkakayakap niya sa akin, na para bang isang taon kami hindi nagkita at ayaw na niya akong pakawalan. Hindi ako nanabaginip

" Anikka I miss you." I miss you too. Nais kong sabihin sa kanya iyon kaso nahihiya ako. I'm not good at words kapag sa ganyan. I'd rather do it in action kaya niyakap ko siya pabalik. Mahigpit akong yumakap sa kanya para maramdaman niya na namiss ko siya ng sobra.

Hindi alintana sa akin kung hindi ako makahinga sa yakap niya, dahil mas humigpit pa ang yakap niya sa akin.How much I miss this. Ayoko munang kumawala sa mainit niyang mga bisig. To be hugged by the person you love is heaven, That warm embrance makes me feel to be loved and protected, siya lang ang nakakagawa nito.

Nagprotesta ako ng bumitiw siya sa pagkakayakap sa akin. I want to hug him more. Bitin pa ako.

"After that deal I fly back here just to see you. Damn I really miss you so much."

Nagulat ako when he cupped my face at tinitigan muli na para bang ako lang sa kanya Hindi ko rin maiwasan na mapatitig sa kanya. Siya kasi yung tipo na kapag tinitigan mo ay hindi na maiaalis ang tingin sa kanya. Talaga bang lumipad siya pabalik dito sa Pilipinas dahil sa akin. Ganoon na ba ako kaimportante sa kanya.

"Bakit?" Naglakas loob akong itanong sa kanya. Bakit niya ginagawa ang lahat na ito?

"Isn't obvious to you? I already fall in love with you."

Napapikit na lang ako ng mata ng siniil lang niya ako ng halik. That kiss was slow and gentle, dahan dahan iyon para bang isa akong babasagin na bagay na sa kaunting kibot ay mababasag na. Gosh! Hindi ako marupok. Hindi marupok pero tumutugon ka sa halik niya.

Hindi ko maiwasan na hindi tumugon, nakakapanghalina ang bawat hagod ng labi niya sa akin. Sobrang tamis ito at puno ng pamamahal. Kaya hindi rin maiwasan na suklian ito ng halik na puno rin pagmamahal, dito ko na lang din maipaparamdam kung gaano ko siya kamahal. Pinantayan ko ang intensidad ng halik na binibigay niya sa akin. Grabe ang binibigay niya tila ginigising ang buong pagkatao ko dahil sa bolta-boltaheng kuryenteng nararamdaman ko mula rito.

Humiwalay siya sa sakin pero magkalapit pa rin ang aming mukha. Tumitig lang ako sa kanya, iba ang titig niya kumpara noon, puno na ito ng pagmamahal at hindi na nakakakilabot. Nilapit niya ang tungki ng ilong niya sa ilong ko, tila ba nagno-nose to nose kami.

"I love you so much, Anikka. I really do.

He kissed me again.

.....................

Magkayakap kami ni Lukas, nakasandal ako sa dibdib niya Napakasarap pala sa pakiramdam na nakahilig sa dibdin niya habang nakayakap siya sa akin. Para niya akong poprotektahan at hindi hahayaan na may mangyari masama sa akin. Parang sila batman lang o di kaya si Superman kahit na si Ironman, kung paano nila protektahan ang kanilang mga leading ladies dahil mahal nila ito. Iyon ang nararamdaman ko, proprotektahan niya ako dahil mahal niya ako.

Marami siyang kinukwento sa akin, dito ay mas lalo ko siyang nakilala. Mas lalo ko siyang nagustuhan. Maya maya ay bigla na siyang tumahimik. Nag-angat ako ng tingin, nakatulog na pala ang mokong. Siguro ay dahil na rin sa pagod ay di na niya kinaya ang antok. Nahahalata ko rin naman na nagpipigil siyang antukin kanina para lang sa akin. I really appreciate that dahil nag-eeffort siya.

Lumipas ang mga oras ay dilat na dilat pa rin ang aking mga mata. Hindi pa rin ako dinadalaw ng antok. How could I? Dahil sa sobrang saya ko ay buhay na buhay pa rin ang katawan ko.

Mahal niya rin ako.

Habang ang katabi ko ay nakayakap sa akin, pati mga hita niya ay nakayakap din sa akin, para bang ayaw niya akong pakawalan sa higpit nun, para bang sa kanya lang ako at wala ng iba.

Well sa kanya naman ako talaga. I belong to him at wala akong ibang lalaking mamahalin.

Dahan dahan akong humarap sa kanya. Ang pinagmasdan muli siya. Kahit mahal ko siya ay marami pa rin akong iniisip, kaya natatakot akong umamin. I was so happy ng malaman na ginawa niya akong inspirasyon noong nasa singapore siya. I was so happy for that dahil I was able to inspire the person that I love.

Pero what if kaya siya ganito sa akin ay hindi ako tulad sa mga babae niya? Paano kung pinaglalaruan lang niya ako at inihuhulog niya sa kanyang patibong. Kahit na mapapangasawa ko rin siya ko ganoon naman na hindi niya ako mahal. Babae ako, at pangarap ko rin na ang lalaking pakakasalan ko ay mahal ko at mahal ko rin, yung hindi ako sasakatan at aalagaan ako habangbuhay.

Kaya hindi ko pa rin talaga kayang umamin sa kanya. Natatakot ako, ayokong masaktan, hindi ko kaya. I don't want to experience those heartbreaks, gusto ko happy lang. Gaya ng pinaparamdam sa akin ng pamilya ko.

Hindi ko talagang maiwasan na maisip iyon, a womanizer is always a womanizer, mahirap baguhin iyon.

................

"I'm sorry Anikka, I didn't know that I sleep already." Paulit ulit niyang sinsabi, I was saying na ok lang pero nagsosorry pa rin at minsan ay may kasamang lambing.

Masarap pala yung sinusuyo, nakakakilig! Ang sarap sa feeling na habol siya ng habol Hihi!

......................

Nanlaki ang mata nila Mama ng makita nila sa Lukas sa likuran ko, para silang nakakita ng multo ng makita siya, lalo pa at boxers lang ang suot ni Lukas kaya ang laki rin ng ngisi ni Lolo, para bang may ginawa kaming "something". Tsss.. Wala kaya, we just slept ang nothing else.

Saka ewan ko rin ba sa Lukas na ito at lumabas pa na tanging boxers lang ang suot, kaya tuloy pinagdududahan ako. Pinagpipilitan niya kasing sumama sa akin paglabas, kaso ako ang tumatanggi dahil nakakahiya kila Mama kapag nakita siyang ganun. Ayaw naman niyang isuot yung suit niya kasi daw mabaho na iyon. Di wari naman kasi na magdala ng damit niya. Nasaan kaya ang utak niya? Nasaan? Naturingan pa naman din na isa sa pinakamagaling na inhenyero sa Pilipinas.

Kaya ito hindi ko makahing ng maayos sa tuwing nakikita iyon. Parang naaubusan ako ng oxygen. Hindi ko na lang pinapahalata dahil nandito sila mama. Aaminin ko ay minsan ay napapatingin ako doon sa super duper hot abs niya. Nakakainis! Nakakatemp talaga na tignan iyon.

Nakakainis talaga siya mas lalo akong hindi na ako mapalagay sa mga titig na binibigay sa akin nila mama. Para akong nasa hot seat dahil ang lakas ng pintig ng puso ko. I wan't to push this man out kaso baka ano na naman ang masabi.

Kung hindi ko lang talaga mahal itong lalaki na nasa tabi ko ay kanina ko pa siya nabigwasan.

Kalaunan ay inaya na rin kami nila mommy na kumain. Hindi ko magawa maging kumportable, para bang hirap akong kumain. Para bang sa bawat subo ko ang may nakatuon na mata sa akin. Well ganun talaga dahil ang mga mata nila ay nakatungo sa akin. Hindi ba nila alam ang nararamdaman ko? Ang tensyon na namumuo sa akin.Na para na akong sasabog sa kanila, na hindi ako napapakali dito. Idagdag mo pa ang nakabalandrang katawan ng lalaking ito, it makes me breathe more harder.

Nagulat ako na may kamay na hunawak sa akin at lumingon sa at nginitian niya ako. Hindi ko maintindihan pero unti unti akong kumalma. Tila ba may magic sa kamay niya at sa isang iglap ay nawala ang mga pangamba ko.

Tumikhim sa Lolo pagkatapos niyang masubo ang kanyang pagkain saka tumingin sa amin.

"May nabuo na ba?"