Respectfully Yours

Anikka

Finally I was able to reach to hospital safely. I was a bit nervous dahil baka habulin ako ng lalaki na iyon. After what I did, it is a big deal to them, it is a car! Boys love their car over women. It is like their precious possession, lalo at sportscar pa ito! I don’t even know kung saan ako nakakuha ng lakas ng loob para magawa iyong kanina.

He’s a fucking pervert. He deserves that!

Nairita ako nang may nakita rin kaunting gasgas sa sasakyan ko. Ipapaayos ko na lang ito bukas and ask Mang Lando to drive with to school.

I rushed inside to see Lolo. I still silenly praying for him. Bwisit na lalaki na yun kanina, muntik ko nang malimutan na may Lolo akong dapat puntahan.

“He’s been diagnosed with Prostate cancer, stage 4.”

Lumong-lumo ako sa narinig at lumapit kila Mama. How can this will happen. Malakas pa si Lolo sa kalabaw! Mas active pa sa akin, and this happens. I hope this nightmare will end and tomorrow, will be back to normal. My Lolo will save me from my arguments with Mama. Hindi na ako makapagsalita at agad ko na lang niyakap si Mama at humarap sa doktor.

"How come this happens doc! My father has his regular check ups, bakit ngayon niyo lang nakita!”

I started realizing everything when I saw Lolo Juan laying in a hospital bed, and some tubes are already connected to his body. Napakasakit ito para sa akin, seeing Lolo in pain. Hindi ko talaga matanggap na ganito. Hindi ko kaya.

“How it will go Doc, will Papa get better?” Napailing lang ang doctor.

“It si too late Mr. Aragon. It is already in stage 4. I already warned him about this, and diagnosed him early.”

He didn’t tell anything na may iniinda siya. Wala man lang siyang sinasabi sa amin. Does he kept it to keep is away from worrying? Why doing such things. What are families for.

“This is not curable anymore. He has 6 months to live, if we are lucky he will reach a year.

Napahagulgol na lang si mama niyakap naman siya ni Papa. Hindi ko na rin mapigilan ang mga luha ko.I almost have a perfct life with them. Tapos ganito bigla na lang mawawala ang si Lolo Juan. Hindi ko yata kakayanin kapag nawala si Lolo sa amin. Mahal na mahal ko si Lolo dahil siya ang katuwang nila sa pag- aalaga sa akin. Siya lagi ang nagtatanggol sa akin kay Mama, kapag pinipilit niya ako pasuotin ng mga damit na ayaw ko. Siya rin ang tumutulong sa akin kapag nahihirapan ako sa Law school.

Maya maya ay pinayagan na rin kami ng doktor na pumasok sa kwarto niya. Dahan-dahan akong pumasok. Parang hindi ko kayang tignan si Lolo na nakahiga habang may suwero sa kanan niyang kamay. Sobra sobra akong nakakaramdam ng awa.

This is not happening to him.

"May taning na pala ang buhay ko.” Lolo Juan chuckled.

"Pa, nagagawa niyo pa po tumawa niyan?" Natutuwa rin ako kay Lolo kahit ganoon na ang sitwasyon he till being positive and strong despite of the situation. It is very hard for us, pero tila ang dali na lang sa kanya. I know he lived enough to this world, but I can’t bear losing him thos time.

Umupo na lang ako sa tabi ni Lolo Juan at hinawakan ko yung kamay niya. Gusto ko lagi na ako sa tabi niya, ayokong umalis doon, Gusto ko kasama niya ako habang nilalaban ang sakit na ito, though kahit sabi ng doktor ay wala itong lunas pero alam kong lalaban ang lolo ko. Maybe I should starts believing in miracles.

"Anikka, labas ka muna may pag- uusapan kami ng Papa mo." Napatingin ako kay mama.

"Hindi po ba pwede na nandito ako?" Mahina kong sabi. I almost lacked of sleep. I never leave lolo since last night. Hindi muna ako pumasok ng law school, I’ll just settle everything that I will miss to my professors. Besides kahit naman din pumasok ako, wala ang diwa ko sa kung ano man ang gagawin naming. I can’t concentrate for it.

"No, sige na anak, labas ka muna. Also, you should take a rest, kami na bahala ng papa mo. " Tapos sinamahan ako ni mama.Kahit labag sa kalooban ko ay sinunod ko na lang siya. Ayoko talaga umalis sa tabi niya, paano kapag may nangyari sa kanya? Tapos wala man lang ako sa tabi niya para patatagin ang loob niya.

Anikka, don't be a paranoid, malakas ang lolo mo.

Lukas

am still pissed of to that woman. Talagang binagga pa ako! May araw din sa akin ang babae na iyon. Once we meet again, he’ll going to regret what she did to my car. I suddenly remember her, she’s has that nice body on her slender legs. But

waiting for you so long, Akala ko di ka na darating" Nakangiting bungad

I said coldly, alam ko ang ngiti na iyon. I know he has a favour for me to do. Anyways I have

the way, Happy birthday my apo." Agad akong niyakap ni

lang ang sasabihin niya sa akin aalis na lang ako, at dahil diyan naistorbo pa ako, na binangga pa

Binatawan niya ako. “ Since ayaw mo din naman ako magpaligoy-ligoy I just want to tell you

lolo." I chuckled. I know he’s just saying it to stop me

“I am serious apo.”

wala man lang akong alam sa balak niya. He did not even ask me for this. I don’t know whose that woman

marrying anyone Lola.

What the?? Is he threatening me?! Edi tanggalan

iyon ang kaya kong gawin. You know how powerful I am.

mo kayang gawing

I will." He firmly. Seryoso na ang mukha ni Lolo galit na galit ito. Mukha ngang seryoso

mas makapangyarihan pa rin siya sa akin. He is the Legendary Hernan Aragon. Alam ko kapag seryoso siya at galit, gagawin at gagawin niya ang mga sinasabi niya. Kapag may sinabi

is he doing such thing? Nalulugi na ba kami? Do

agree." Napapipilitan

a great decision

will rid of this. I am

to tear that contract when I read it. Juan Fuented is familiar with me, he is Lolo’s best

Fuentes agreed that our grandaugther and grandson should marry

companies and Fuentes group of the companies which is

have a child with or with in 15 months

be given and the properties that they going to inherit will be donated to the

Signed by:

Celyne Fuentes, my wife to be. How lucky she is because she' s having a handsome and hot man

with her, maybe I can deal

Anikka

busy sa company pati na rin si Mama. Tutal wala naman akong masyadong ginagawa

to your dad's

ao makapagsalita dahil sumingit kaagad

anak, you should go there. Importante ang sasabihin niya sayo. Ako na ang bahala sa lolo mo." Umalis na lang ako, tutal pinapalis

puso ko. Kinakabahan ako. Alam ko naman walang dahilan para kabahan aside kay lolo, pero pakiramdam ko ay may mangyayaring hindi maganda kapag pumasok ako sa loob

sarili ko kung dapat ba akong tumuloy. Nag-aalangan ako,

tao ba" Natigilan ako nang marinig ko ang boses ni Papa. Tutuloy ba

I must pinapatawag ka nga diba? Kaysa naman makatanggap ka ng

pumasok sa loob. Agad ko rin naman na nakuha yung

ni Papa at tumingin sa isang papel. Napakatahimik namin, tanging pintig lang ng puso ko ang aking naririnig. Mas kinakabahan tuloy ako sa nakakabinging katahimikan na iyon.

mga mata. Imbis na makaramdam ako na awa ay mas lalo akong nanginginig ,ewan ko ba kung bakit mas lalo akong kinakabahan ngayon. Mas mabuting hindi ko muna ipahalata kay

niyang sabi. Paano pa siya magkaka-apo,