In A Town We Both Call Home

“JAKE?”

Nahinto sa pag-iisip si Jake nang marinig ang tanong na iyon ni Milton. Diniinan niya ang gilid ng mga mata para pigilan ang pagpatak ng mga luha. “Lea’s happily married with Timothy now. And my daughter doesn’t want to see me now.” Mapaklang natawa siya. “I messed up. Big time. Hell,” Napamura siya. “Do you know where I can fucking get a time machine? I need it now more than ever, Milton. Or else I’ll go nuts.”

Ibinaba ni Jake ang wala nang lamang bote ng alak sa mesa. Natutop niya ang noo. Umalis siya noon sa bahay ni Lea hindi dahil gusto niya. Kundi dahil alam niyang kailangan niya na muna itong bigyan ng oras para sa sarili nito. She was hysterical. And he badly wanted to be there for her. Pero tama si Lea. Mas pinipilit nilang magsama ay mas lalo lang nilang nasasaktan ang isa’t isa.

Napakaraming gustong sabihin ni Jake noon. Gusto niyang sabihing sa pagkakataong iyon ay ito ang nagkukulang ng tiwala para sa kanilang dalawa. At para sa sarili nito. Hindi niya alam kung paano bigla na lang napasok noon si Leandra sa usapan. Napakababa ng tingin ni Lea sa sarili nito para isiping si Leandra pa rin ang nakikita niya rito. Nang mga sandaling iyon ay gusto ring sumama ng loob niya. They could have saved themselves from more trouble if only she allowed him to explain his side. Pero na-realize niyang hindi niya rin masisisi si Lea sa nangyari. Masyado niya na itong nasaktan para makinig pa sa kanya. Masyado na itong na-trauma sa nakaraang mga nagawa niya rito at sa anak.

Binigyan ni Jake si Lea ng oras. Nagbakasakali siyang baka pagkalipas ng ilang araw sa pagbabalik niya ay magiging mahinahon na ito kahit paano at makakapag-usap na sila. Kinuha niya na rin ang pagkakataong iyon para makausap si Diana.

Totoo ang sinabi ni Lea na napanaginipan niya nga ito. Tandang-tanda niya iyon dahil iyon ang lintik na panaginip niyang sumira sa lahat. Pero iyon ang kauna-unahang pagkakataon na napanaginipan niya si Diana. And in his dream, they were finally letting go of each other. In his dream, he found peace seeing her with Alexis. Sa panaginip niya ay naroroon rin ang kanyang mag-ina at magkasamang pinapanood nila ni Diana hanggang sa nagpaalam na sila ng huli sa isa’t isa.

Hindi niya nagawang sagutin si Lea ng tungkol sa pagmamahal noon. Dahil ginusto na muna ni Jake na makasiguro. Pakiramdam niya ay hindi tamang basta niya na lang iyon sabihin dahil lang hinihingi ng pagkakataon. And he also had doubts if Lea will believe him, too. Because that time was the wrong time for everything. Masyadong mataas noon ang emosyon ni Lea para makinig sa anomang sasabihin niya. And when he saw Diana again, it was only then when he figured out just how stupid he was.

It had been Lea all along.

tuluyan na silang makakatakas. They’ve found refuge with each other. A solid one. Because deep inside, their hearts knew they were alike. Ito ay tumatakbo palayo sa nararamdaman nito para sa best friend nitong si Alexis. Siya ay tumatakbo palayo sa kanyang mag-ina sa takot na mas masaktan

isa’t isa. Walang naging aberya sa pagitan nila. Sa isa’t isa ay may kontrol sila. Kontrolado nila ang nararamdaman. Kontrolado nila ang sitwasyon. At kontrol ang isang bagay na noon ay kailangang-kailangan nila. Dahil wala sila niyon sa mga taong tinatakasan nila. Tama lang na hindi natuloy ang kasal nila. If that took place,

That was when Jake realized that fears are monsters, too. Dahil sa takot nila ni Diana noon ay pinahirapan nila hindi lang ang mga sarili nila kundi pati na ang mga taong nakapaligid sa kanila. Minahal niya si Diana dahil ginusto niyang magmahal na noon. Tama ang ipinaliwanag nito sa kanya. What they both had was make-believe. Dahil si Lea ang

kanyang tahanan. Ang comfort zone niya. Ang lakas at kahinaan niya. Ang inspirasyon niya. Only she can put him on top of the world. But she was the only one who can also put him down

his feelings for her before knowing that she was off-limits. Hindi na nawala ang trauma ni Jake sa nangyari sa kapatid niya. Subconsciously ay natakot siyang kapag sinubukan niyang itaas ang lebel ng relasyon nila ay masaktan o di kaya ay mabigo niya rin si Lea. At hindi niya iyon kakayanin. Hindi

para rito. At nang matuklasan niyang buntis ito ay mas lalo siyang nagalit sa sarili dahil sinira niya ang kinabukasan nito, ang posibilidad na magkaroon ito ng mas magandang buhay sa

Ilang linggo bago niya ito na-trace. Sa

ay pinaalis na rin pala nito noon ring araw na umalis siya roon kaya walang nakapagsabi sa kanya ng nangyari. Hinanap niya ang mga ito. Nagpunta rin siya sa Pangasinan at hinarap ang mga magulang ni Lea, umaasang naroroon ang kanyang

mga regalo rito sa bahay tuwing may mahalagang okasyon, Jake. Kahit walang nakalagay na sa iyo nagmula ang mga iyon ay hindi na mahirap hulaan. Dahil kayo lang naman ni Lea ang nakakaalam ng mga importanteng araw sa buhay ng pamilya namin.” Panimula ng ama ni Lea. “Parati kang dumadalaw rito, nangungumusta. Nagtatanong kung anong kailangan namin.

n’yo sa amin ni Lea. Hindi n’yo ba naisip na iisang pamilya tayo? Kilalang-kilala ko ang anak ko kung paanong kilalang-kilala rin kita. Dahil kami na ni Nanay Norie mo ang halos nagpalaki sa iyo nang mawala ang mga magulang mo.” Tumayo ito at pabiglang lumapit sa

Umaasang dahil nga kilala ka namin ay may matututunan

iyon. Hindi pa iyon sapat na kabayaran para sa mga nagawa niya pero natuwa siyang kahit paano ay nakatanggap niyon. He had been dying to receive those

Kaya hindi siya nagkaroon ng ibang karelasyon simula nang magkaanak maliban kay Diana ay dahil subconsciously ay umaasa siyang isang araw ay tatanggapin ni Lea

matanggihan uli. Dahil kung magpapakatotoo lang siya sa sarili ay pinilit niya na lang na tanggapin ang mga rason na ibinigay nito kung bakit hindi sila pwedeng magpakasal. Pinilit niyang magpanggap na ayos lang iyon sa kanya. But deep down, her rejection wounded him. Nang dumating si Diana sa buhay niya, halos pareho lang sila ng naging rason