Don't Let Me Go, Diana

"DIANA, kung ayaw mong makasama ako, aalis ako. Hindi mo na kailangang gawin pa ito." Tumaas-baba ang dibdib ni Alexis na para bang nagpipigil ng emosyon. "Kung gusto mo, kahit ngayon, aalis ako. Basta bumalik lang tayo sa bahay-"

"Sa bahay na kahit saan ako tumingin, ikaw ang nakikita ko." Hindi napigilang sinabi ni Diana. Halos lahat ng kagamitan sa bahay na iyon ay regalo ni Alexis. Bukod doon, ang binata mismo ang nag-design ng bahay. At araw-araw ay nakikita niya pa ito. "You are in every corner, in every space. Kahit nasa kwarto ako, 'yong mga gamit doon, may alaala mo pa rin. You are everywhere, Alexis."

"And you hate that now." Hindi nagtatanong kundi nagkukumpirmang sagot ng binata. "Sinadya kong punuin ang bahay mo ng mga regalo ko. You're always in this place. At hindi naman ako parating nakakasama sa 'yo rito kaya gusto ko, kahit na nandito ka, maaalala mo pa rin ako. Na maisip mo na kahit hindi tayo magkasama, hindi ka nag-iisa. I'm with you the same way that you are always with me, Diana. Kahit nasa gitna ako ng meeting, ikaw ang naiisip ko. And then suddenly, everything will just be about you. My head will be filled with thoughts of you." Ngumiti ito. "Senyales na siguro 'yon na noon pa man, mahal na kita-"

"Tama na." Tinakpan ni Diana ang kanyang mga tainga kasabay ng pagtalikod kay Alexis. Napahawak siya sa kanyang dibdib na kay bilis ng tibok nang mga sandaling iyon. Hindi niya alam na darating ang panahong matatakot na siya sa sariling nararamdaman, sa sariling puso. Natatakot na siyang pagbigyan iyon uli. Dahil natatakot siyang sumablay iyon uli. "Ayoko nang makinig."

"Pero kailangan, Diana."

Muling naramdaman ni Diana ang buhos ng ulan. Ang akala niya ay umalis na si Alexis. Pero mayamaya lang ay naramdaman niya ang binata sa kanyang likod. Marahan nitong inalis ang mga kamay niyang nakatakip sa kanyang mga tainga.

"We can do this forever, you know. I can talk to you forever and you can forever pretend that you're not hearing me, kung tungkol lang din sa ating dalawa ang mga sasabihin ko. Pero hindi. This involves Jake, too. Tumawag siya kanina. Gusto niyang makausap ka pero hindi daw siya makaalis ng ospital. Nakiusap siya sa akin na ihatid kita pabalik sa Maynila... pabalik sa kanya." Bumakas ang insecurity sa boses ni Alexis. "Magpapahatid ka ba?"

"Hindi ko alam." Bumitaw si Diana mula sa pagkakahawak ni Alexis. "Hindi ko na alam kung ano'ng gagawin ko." Nagsimula na siyang humakbang palayo pero natigilan siya nang humabol ang binata. Bigla na lang siya nitong niyakap mula sa kanyang likod. Namasa ang mga mata niya. "Axis..."

"I've missed hearing you call me that way." Bulong ng binata. Humigpit ang pagkakayakap nito sa kanya. "Diana, I'm scared."

So am I, Axis. So am I.

niya mula sa Italy. Sinalubong siya nito sa gate ng townhouse niya at niyakap nang ganoon rin kahigpit. Iyon ang gabi na inihatid siya ni Jake matapos nilang mag-date. Ibig sabihin ba ay nakita

"Nagsinungaling ako sa 'yo."

"What?"

ang akala ko ang pangarap ko ay ang matanggap at ma-acknowledge ng mga magulang ko. Nagkamali ako. My dream was to

and yet I stayed by your side. Narinig kitang umamin noong inihatid kita sa inyo noong maglasing ka kasama

kasabay ng pagharap niya rito. Higit na lumakas ang buhos ng ulan kasabay ng pagbuhos rin ng mga damdamin nilang para bang ngayon lang nakalaya. Basang-basa na

ngiti sa mga labi niya. "Noon pa pala ako nawalan ng pride

deep inside,

ako umamin, nalaman ko na ang tungkol sa inyo ni Jake. Kaya itinago ko na lang lahat. Dahil ayoko namang manira ng relasyon. Ayokong magaya sa mama ko. You know how much I hated how she lived her life. Pero sa huli,

naman talaga siya 'yong hinihintay ko. Iba. Pero mukhang hindi na siya darating. Mukhang sa pagpunta niya rito, may nakilala na siyang iba at na-realize niya na 'yon pala ang mas nararapat para

ang lahat ng iyon kung naghintay siya. Nagawa niyang maghintay nang mahigit pitong

mata ni Alexis. Puno ng paghihirap ang luntiang mga mata nito. Naging makasarili din siya. Dahil sa kagustuhan niyang matugunan din ang pagmamahal na kayang ibigay ng puso

Mahal ka daw niya. And honestly, mas gugustuhin ko pa ngayon ang tulad niya kaysa kay Jake. At least, he had already informed

married Jake. You would have lived with him the rest of your life. Think about that and ask yourself, is that what you really want? Ang tagal naming hinintay ng mama mo

mismo, kaysa sa kanya." Matiim siyang tinitigan ng ama. "Kahit minsan ba, ipinaramdam ni Alexis sa 'yo na hanggang kaibigan lang ang turing niya sa 'yo?

sa nakalipas na mga linggo na i-analyze pa ang mga sinabi ng ama. Pero ngayon, lahat ay sabay-sabay na bumabalik sa kanya... mula sa mga ginawa ni Alexis para sa kanya noong kolehiyo pa sila hanggang sa mga sandaling iyon. Hindi sumagi sa isip niya na