Don't Let Me Go, Diana

Chapter 12

"UMUWI na tayo."

Mula sa pagkakayukyok sa mesa, dahan-dahang nag-angat ng mukha si Diana nang marinig ang pamilyar na boses na iyon ni Alexis. Nagmamadali siyang inalalayan nito patayo. Kumunot ang noo niya. "Bakit ka bumalik? May meeting ka pa, 'di ba?"

"You've always been more important to me than any meetings in the world, Diana." Seryosong sagot ni Alexis. Idinantay nito ang palad sa noo ni Diana. "Hindi rin nila ako mapapakinabangan doon kung sakali. Because my mind is right here with you. Dapat hindi na kita iniwan kanina. Bakit kasi ang tigas ng ulo mo? You should be resting by now. Ang taas ng lagnat mo."

Sa kabila ng matinding pananakit ng ulo, sumilay pa rin ang matamis na ngiti sa mga labi ni Diana nang makita ang pag-aalala sa mga mata ng binata kahit pa nanenermon ang boses nito. Masama na ang pakiramdam niya nang magising siya nang umagang iyon pero pinilit niya pa ring pumunta sa flower shop. Hindi niya nakaugaliang manatili lang sa bahay kapag may iniinda dahil pakiramdam niya, lalo lang siyang magkakasakit kapag nakahiga.

Mula pa nang sunduin siya ni Alexis at makita ang kanyang anyo ay iginiit na nitong huwag na siyang pumasok. Pero nagpumilit pa rin siya. Matapos siyang ihatid sa flower shop, nanatili pa ito roon ng ilang sandali.

Kung wala lang importanteng meeting sa mga kliyente si Alexis, nakasisiguro siyang hindi ito aalis sa tabi niya pero bago iyon ay katakot-takot na muna ang naging bilin nito sa kanya at sa dalawang babaeng staff niya tungkol sa pag-inom niya ng gamot na ito pa ang bumili kaninang nasa daan sila.

"Can you walk?" Ani Alexis matapos isukbit sa balikat nito ang bag niya. Hindi niya alam kung paano nangyaring napaka-manly pa rin nitong tingnan sa kabila niyon. Ang mga matatag na braso nito ay nanatiling nakaalalay sa kanya.

"Oo naman." Umirap si Diana kahit pa nagsisimula na namang maapektuhan ang puso niya dahil sa presence ng binata. Nakalabas na sila ng maliit niyang opisina sa loob ng shop. "Masyado mo naman akong bine-baby."

"Because you are indeed, my baby." Walang gatol na sagot ng binata. Narinig ni Diana ang pagsinghap ng kanyang mga staff na una pa lang ay vocal na sa pagsasabi sa kanyang crush ang binata. At hindi niya masisisi ang mga ito. Alam niyang likas na maraming naghahabol kay Alexis. Mula sa mga babaeng nagiging kliyente nito hanggang sa mga socialites at modelo. Pero para bang parati itong walang pakialam sa mga iyon.

Dahil tuwing magkasama sila ni Alexis, malinaw niyang nakikita ang sariling reflection sa mga mata nito. Dahil sa kanya lang nakabuhos ang buong atensiyon nito na para bang siya lang ang nakikita at naririnig nito.

"Because you are indeed, my baby." Sa mga ganoong pagkakataon ay gustong umasa ng puso niya. Tayo na lang, Alexis. Tayo na lang, please.

"Kayo nang bahala dito sa shop." Ani Alexis sa mga tauhan niya na mabilis namang tumango bago sila umalis.

Nang makarating sa tapat ng kanyang townhouse ay halos nanginginig na siya sa lamig kahit na hindi naman nagbukas ng aircon ang binata sa sasakyan nito. Marahas na napabuga ito ng hangin. Matapos maigarahe ang kotse ay binuhat na siya nito papasok. Dinala siya nito sa mismong kwarto niya at marahang ibinaba sa kanyang kama.

"Stay here. Gagawa na muna ako ng soup." Anang aligagang binata na akmang lalabas na ng kwarto nang muling bumalik sa kama. Nagsalubong ang mga kilay nito. "Nakainom ka na ba ng gamot? May gusto ka bang ipabili? Sabihin mo lang para makalabas na ako. O magpalit ka kaya muna? Or should I make you a chocolate drink first? Shit." Naisuklay nito ang mga daliri sa buhok nito. "Ano bang uunahin ko-"

"Relax." Namamaos na sinabi ni Diana. Tuwing nagkakasakit siya ay ganoon si Alexis: parating natataranta.

ang panginginig niya. Nagmamadali itong tumabi sa kanya sa

"Baka mahawa ka-"

mga daliri sa kanyang buhok. "Diana, don't get sick again. Tuwing masama na ang pakiramdam mo, tawagan mo lang ako. O kaya kahit mag-text ka lang. Kailan ba ako hindi dumating agad para sa 'yo? Para maagapan sana

Higit pa ito sa gamot na kailangan niya. Pagkalipas ng

Alexis pero wala na ito sa tabi niya. Mukhang

ama. Si Alexis. Noon ay pareho silang walang hilig sa pagluluto ng binata. Kahit ang kanyang ina ay ganoon rin. Pero nang unang beses na magkasakit siya simula nang maging magkaibigan sila at nasa business trip ang

si Alexis ng mga putaheng paborito niya. Hanggang ngayon ay may kung anong init pa

si Alexis na abala sa kusina na para bang ito ang nagmamay-ari niyon. Hubad-baro ito at apron lang ang nakatakip sa makisig na katawan. Napalunok si Diana. When will

niya ang binata. Nagsalubong ang mga kilay nito. Hininaan na

bumangon ka na?" Kinapa nito ang noo at leeg niya. "Mainit ka

"Okay na ako-"

"No."

sa kanyang kwarto. Inihiga siya nito sa kama. Itinaas nito ang kumot niya hanggang sa kanyang mga balikat. Muling nagwala ang kanyang puso lalo na nang haplusin nito ang kanyang mga pisngi.

Naibulong niya. "'Wag

girlfriend. Saka sakaling magkaroon man, I will still do this for

cell phone sa pagsagi sa isip ng mga alaala niya sa kauna-unahang lalaki bukod sa kanyang ama na nagpahalaga nang sobra-sobra sa kanya, lalaking ilang araw niya

opisina nito pero hindi niya ito matagpuan. Sa

ka ba? May... May ibabalita sana ako sa 'yo. Noong isang araw ko pa 'to gustong sabihin sa 'yo, noon mismong birthday mo pero hindi kita ma-contact." Pumasok sa isip ni Diana na palitan nila ng mga salita ni Alexis nang sagutin nito sa wakas ang tawag niya. "You need to be here. I...

Kung hindi niya lang naririnig ang paghinga nito sa kabilang linya, baka pinagdudahan niya na kung naroroon pa ito.

"Are you happy?"

mula sa binata. Pero... ano nga ba

you.

tumango kahit pa hindi naman siya nakikita ng binata. Ano bang pinag-iisip niya?

wish you all

Alexis nang ganoon. Napalunok siya. Simpleng salita pero bakit parang nalunod

This is exclusive content from Dramanovels.com. Please visit Dramanovels.com to support the author and the translation team!

Comments ()

0/255