Caught Between Goodbye And I Love You

"T-TAMA ba ang pagkakarinig ko, Throne? Iniimbitahan mo ako sa kasal mo?"

Nag-iwas si Throne ng mga mata nang makita ang pagrehistro ng pagkabigla sa anyo ng ina nang sabihin niya rito ang kanyang pakay. Inilibot niya ang paningin sa loob ng restaurant ni Christmas. Sinadya niya talagang doon makipagkita sa ina para hindi na magbago pa ang isip niya sa pag-imbita rito sa kasal nila ni Christmas. Mabuti na lang at wala roon ang dalaga dahil may gig ito sa Brylle's nang gabing iyon.

Malakas na napatikhim si Throne. "Hindi sa gusto kong naroon kayo. It's just that... I know Christmas would appreciate it so much if you and your ex-husband will attend our wedding." Muli siyang humarap sa ina nang wala siyang marinig na sagot mula rito.

Mababakas ang lungkot sa mga mata ng kanyang ina habang nakatitig sa kanya. Natigilan siya nang hawakan nito ang kamay niyang nakapatong sa mesa. "T-Throne, son, hindi mo na ba talaga m-mapapatawad si M-mama?"

Sa loob ng ilang taon na nakasama ni Throne at ng kapatid ang ina sa iisang bubong ay hindi sila naging malapit. Palaging mainit ang ulo nito noon lalo na kapag walang naiaabot na pera ang kanilang ama. Tuwing may pera naman ito ay sa salon agad ang deretso nito. Kaya matagal na panahon pa siguro ang kakailanganin niyang palipasin bago tuluyang mawala ang sama ng loob na naipon sa puso niya.

He sighed. If it weren't for Christmas, he would never dare contact his mother. Pero alam ni Throne na kahit hindi nag-uungkat ang dalaga ay noon pa nito gustong makita at makilala ang mga magulang niya. Hindi nga lang nito alam kung saan hahagilapin ang kanyang ama't ina.

"Kapag nakita ko sila, igaganti talaga kita, boyfriend," Naalala ni Throne na pabiro pang sinabi noon ni Christmas. "Ako mismo ang kukutos sa kanila para sa 'yo. Itatayo ko ang bandera mo." Kahit paano ay napangiti siya sa alaalang iyon.

"I think I can, Lara," mahina niyang sinabi pagkalipas ng ilang segundo. "But it might take some time."

"H-handa akong maghintay, anak. Para patunayan man lang sa inyo ni Cassandra na nagsisisi na si Mama."

Tumango lang si Throne pagkatapos ay iniabot sa ina ang wedding invitation. "Ikaw na lang ang bahalang kumontak kay..." Napatikhim siya. "Kay Papa." Tumayo na siya. "Siyanga pala, pwede mong order-in ang lahat ng gusto mong kainin dito. Nakapagbayad naman na ako sa counter. Masasarap ang mga pagkain nila rito. They're Christmas' specialty. So... see you at the wedding?"

Tumango ang kanyang ina. Patalikod na si Throne nang muli siyang tawagin nito. Nakakunot ang noong lumingon siya. "Yes?"

"Thank you so much, son."

Ilang saglit siyang hindi nakapagsalita. Sandaling para bang may nagbara sa kanyang lalamunan bago niya pinilit ang sariling ngumiti. "You're welcome... 'Ma. Saka kung may dapat ka man sigurong pasalamatan, hindi ako 'yon. It's Christmas. She made me like this."

"MOM and dad, meet Throne Vincent Madrigal. Siya ho ang lalaking matagal ko nang ikinukwento sa inyo," mahinang sinabi ni Christmas sa puntod ng kanyang mga magulang pagkatapos ay itinaas ang kanyang palasinsingan. "Alam n'yo ho bang ikakasal na kami? 'Sabi ko naman ho kasi sa inyo, true love 'to. Ayaw n'yong maniwala."

"What do you mean? Kilala na nila ako?"

Bahagyang napangiti si Christmas nang makita ang pagtataka sa anyo ni Throne nang lingunin niya ito. "Kilala ka na ni Daddy, noon pa. Nang magbakasyon ako rito para sa college graduation n'yo ni Kuya, that was the day that I knew I was going to love you."

He grinned. "So, noon pa pala, may pagnanasa ka na sa 'kin?"

"Oo na." Pinitik niya sa noo ang binata. "I told my dad I was going to marry you. Pero tinawanan niya lang ako at sinabihang bata pa raw ako. Na after five years at wala pa rin daw nagbabago sa nararamdaman ko, saka daw uli kami mag-usap. Pero ilang taon na ang lumipas... mahigit lima na nga kung tutuusin and yet, I'm still in love with you." Tuluyan nang humarap si Christmas kay Throne at ikinawit ang mga braso sa batok nito. "Plano ko na talagang hanapin ka sa pagbabalik ko. Naunahan mo lang ako."

Idinikit ni Throne ang noo nito sa kanyang noo. "Sayang. Sana pala naunahan mo 'ko para noon ko pa nalaman. Para sana, noon pa nabago ang buhay ko."

May magbabago nga ba? bulong ng isip ni Christmas. Napahugot siya ng malalim na hininga. Tatlong araw na lang at ikakasal na sila. Sa loob ng nakalipas na mga linggo ay abala sila pareho sa pag-aasikaso ng kasal. Nag-leave si Throne sa trabaho para masamahan siya. Kung hindi niya lang sana nalaman ang totoo, siguro hanggang ngayon, pakiramdam niya ay naglalakad pa rin siya sa ulap sa saya.

Mula nang malaman ng kuya niya ang tungkol sa pagpapakasal niya ay hindi na siya kinibo pa nito. Muling umalis ng bansa ang kanyang kapatid at nagpunta sa Spain para alagaan ang nagkasakit na abuela nila. Ni hindi nga niya sigurado kung a-attend ito sa kanyang kasal. Sadness clouded her face. Sabagay, may kasalan nga bang magaganap?

Bahagyang lumayo si Christmas kay Throne at magiliw na hinaplos ang mga pisngi nito. Every single day, she got so scared. Parang araw-araw, pakiramdam niya ay sinisentensyahan niya ang sarili dahil naghihintay na lang siya kung kailan siya iiwan ni Throne. Kung kaya lang sana ni Christmas na siya na ang maunang lumayo ay ginawa niya na.

Bumuntong-hininga si Throne. "Ilang araw na lang at ikakasal na tayo pero hindi ko pa rin nakakausap ang kapatid mo."

Pareho lang tayo. Hindi ko na rin nakakausap si Kuya. Masama kasi ang loob niya sa 'kin. Matigas daw kasi ang ulo ko. Naisaloob ni Christmas.

"Ni hindi man lang ako nakapamanhikan sa inyo nang maayos. Through Skype ko lang nakausap ang lola mo at may sakit pa siya," Para bang totoong dismayado nga na sinabi ni Throne.

Inatake sa puso ang abuela ni Christmas na sanhi raw ng pagod dahil kahit na sitenta anyos na mahigit ay abala pa rin ito sa pag-aasikaso sa restaurant nila sa Spain. Iyon ang dahilan kung bakit hindi nila maisama ng kapatid ang kanilang abuela sa pag-uwi. Dahil ayaw pa rin nitong iwan ang negosyo nito. Sa abuela niya minana ang hilig sa pagluluto.

Bumalik ang atensyon ni Christmas kay Throne nang muling marinig ang malakas na pagbuntong-hininga nito. "Kung puntahan ko na lang kaya sila ni Jethro sa Spain 'tapos, sabay-sabay na kaming bumalik dito?"

Mahigpit na niyakap niya na lang ang binata para hindi nito makita ang pagpatak ng kanyang mga luha. Bakit ba ganoon si Throne? Kung makapagsalita, para bang totoong-totoo ang mga sinasabi nito? Kung yakapin siya ng binata ay para bang ayaw talaga siyang pakawalan? At kung titigan siya ay para bang mahal na mahal nga siya nito? Hindi tuloy maiwasan ng kanyang puso na muling umasa.

Magkapatid nga talaga kayo ni Cassandra. Pareho kayong mahilig magpaasa. At kami naman ni Kuya itong mga tanga. Dahil umaasa nga kami.

"Hindi na kailangan," bulong niya mayamaya. "Sigurado namang darating sila bago ang kasal."

"PAANO ba 'yan? Sa Sunday pa tayo magkikita," Nakangiting sinabi ni Throne kay Christmas nang makarating na sila sa tapat ng bahay ng dalaga. "Everyone's been pushing us about this pamahiin thing. 'Might as well believe it kaysa hindi pa matuloy ang kasal natin." Kinindatan niya si Christmas. "Don't miss me too much, okay?"

Pababa na sana si Throne mula sa kanyang kotse para pagbuksan ang dalaga ng pinto nang pigilan siya nito sa braso. Nagtatanong ang mga matang tumingin siya rito.

Christmas looked so heartbreakingly beautiful that night that he was tempted to kiss her right there and then if only he hadn't seen the tears in her eyes. Nagsalubong ang mga kilay niya, inangat ang baba ng dalaga at maagap na pinunasan ang mga luha nito. "What's wrong?" he asked softly. "Bakit ka umiiyak?"

"Wala naman. I just want to tell you my vows now." Namamaos ang boses na sagot ni Christmas. "In case you don't show up on Sunday."

Kumunot ang noo ni Throne. "Chris, ano ba'ng sinasabi mo-"

"Sshh." Anang dalaga pagkatapos ay inilapat ang dalawang daliri sa kanyang mga labi para patigilin siya. Buong pagmamahal na tinitigan ni Christmas ang kanyang mukha na tila kinakabisa iyon. "Ang sabi nila, ang tunay na nagmamahal daw, palaging bukas ang dalawang kamay para tanggapin ang taong minamahal niya, regardless of what he was or what he will be in the future. Gano'n ang pagmamahal ko para sa 'yo, Throne."

Kinuha ni Christmas ang mga kamay niya at masuyong hinagkan. Tears ran down her cheeks. "Ipinapangako ko sa 'yong ipagluluto kita araw-araw hanggang sa magsawa ka. Kakantahan kita kapag nalulungkot ka, hahalikan kapag nasasaktan ka, at mamahalin pa rin kita kahit na nagyayabang, nag-aangas o nagsusuplado ka." Gumaralgal ang boses nito. "Hindi man ako ang maging the best na asawa sa buong mundo, ipinapangako ko naman sa 'yo na palagi kitang iintindihin dahil mahal na mahal kita."

The pain that flitted across her eyes took his breath away. "Ano ba'ng sinasabi mo? Siyempre, darating ako."

NAPATANGO na lang si Christmas sa sinabi ni Throne. "Yeah, of course you will," Mahinang sinabi niya pagkatapos ay walang siglang ngumiti. "Wag mo 'kong alalahanin. It's probably just the wedding jitters."

bubuksan na ni Christmas ang pinto ng kotse ay si Throne naman ang siyang pumigil sa kanya sa braso. "Naaalala mo pa ba ang sinabi ko sa 'yo

Napasigok siya. "Which one?"

I said I only know love because you exist? Totoo 'yon,

really... d-do?" Tumango ang binata. Nagsisikip ang dibdib na muli siyang

araw ng kasal, ipinapangako ko sa 'yo na aalisin

all the love she had in her heart for him. Lalo

pumaikot ang mga braso ng binata sa kanyang baywang ay saglit na nagmulat si Christmas at tinandaan ang nakapikit at payapa na anyo ni

ang pag-iinit ng kanyang mga mata dahilan para muli niya iyong ipikit. For the last time, she let herself burn... and be lost in the world Throne created, the world...

sa pagdating mo sa Linggo. Palagi lang akong maghihintay para sa 'yo.

THRONE, mabuti naman po at dumating na kayo. Kanina pa po may naghihintay

mga kasambahay niya pagkababa niya sa kotse. Wala siyang inaasahang bisita sa gabing iyon. Kung ang pinsang si Bryle naman, siguradong tatawag na muna ito sa kanya bago siya puntahan sa kanyang bahay. Imposible rin namang si Christmas iyon dahil kagagaling niya lang sa bahay

"Sino daw ho, Manang?"

Christmas, Sir. 'Jethro

si Jethro at hahabol na lang para sa kasal nila ni Christmas kinabukasan ng gabi kasama ang abuela nito, katulad na rin ng nabanggit ni Christmas. Mayamaya lang ay sumilay ang sinserong ngiti sa kanyang mga labi. Sa wakas ay makakausap niya

at ng kapatid niya. Pero hindi nagawang harapin ni Jethro si Throne dahil abala raw ito ayon sa secretary nito. Dalawang araw lang ang inilagi niya sa Thailand. Kinailangan niya ring bumalik agad sa bansa para masamahan si Christmas sa pag-aasikaso sa kanilang kasal. Pero sa loob ng dalawang araw na iyon ay

kung gaano kamahal ni Jethro ang nag-iisang kapatid kaya nga si Christmas ang naisip ni Throne na paghigantihan noon dahil alam niyang ito ang kahinaan ni Jethro... Kaya hindi niya maintindihan kung bakit para bang walang interes ang lalaki sa

ang ulo sa naisip. 'Di bale na. I'm sure the answers will all be revealed tonight. Walang pagmamadali sa mga hakbang na tinahak niya na ang daan papasok. Napahugot muna siya ng malalim na

"Hello, Madrigal."

para akong binibitay sa tuwing naiisip ko ang kasal-kasalang mangyayari sa Linggo," nagbabaga ang mga mata sa galit na sinabi ni Jethro kay Throne. "Akala mo ba talaga, gano'n ako kagago para hindi ko malaman ang plano mo laban sa amin

gasped. Damn it,

hindi nasasagot ang kanyang mga katanungan. Ngayon ay alam niya na kung bakit ni hindi

sa mga mata si Jethro. Pakiramdam niya ay nakikipagtitigan siya sa mga mata ni Christmas nang mga

pa? I was there, Madrigal, nang puntahan mo si Cassandra sa ospital at ibinuko mo ang plano." Jethro's jaw tightened. "What did you say

siya. "And I'm sorry. I really am. But I just acted like any brother would, Jethro." Marahas na nahaplos niya ang

ay agad niya iyong sinamantala para magpaliwanag. "Wala na talaga akong balak na ituloy pa ang plano nang

ang mga mata ng lalaki.

"I love her, Jethro-"

"Hell!"

"Tama na, Jet. Please."

sila nang marinig ang boses ni Cassandra. Pareho silang napalingon sa gawi ng hagdan. Isang buwan na rin ang nakalipas mula nang nakabalik ang kapatid ni Throne sa bahay nang mai-discharge

thing that's admirable about the both of you, it is the fact that you lie... consistently. Sa sobrang galing ninyong magsinungaling, kahit sino,

ni Throne. "Ano ka ba naman, Jet? Kilala mo ako. Ilang taon din tayong naging magkaklase. I know I was wrong. Kaya nga bumabawi ako. Besides, can't you

si Jethro kay Cassandra saka ito tumingin sa kanya. "Gusto kong maniwala sa 'yo, Madrigal. Gusto kong maniwala na siguro nga, pareho lang tayong naging tanga at nagtiwala lang..." Mapait na napangiti ang lalaki. "Pero kapag ginawa ko 'yon, para na rin akong naniwalang posibleng magkaroon ng kapatid na pusa ang daga. Lying just seems... to flow in your veins." Tumalikod na si Jethro at humakbang palapit sa pinto. Pero bago nito binuksan ang pinto ay muli itong humarap kay Throne. "Darating ako sa Linggo, Madrigal. Whether or not you show up, I'll be watching you. Gumawa ka ng kababalaghan sa Linggo at sinisiguro ko sa 'yo,

na naihilamos ni Throne ang mga palad

ang isang sulok ng mga labi ni Jethro.

malakas na pagbagsak ng pinto ay saka lang siya tuluyang nakabawi. Napaupo siya sa sofa. Ang gusto sana ni Throne ay pagkatapos na ng kasal nila ni Christmas niya aaminin ang lahat. Natatakot siyang sumama ang loob nito sa kanya dahilan para hindi matuloy ang kanilang kasal. He needed an assurance that despite her possible

sumagi sa isip niya ang mga sinabi sa kanya ni Christmas nang magkita sila. Ang malulungkot na mga mata at ngiti, ang

Throne sa kawalan. He laughed as his tears fell. "Pero sa tindi ng pagmamahal ko sa 'yo, ako pa nga ang natatakot na baka ako ang

ibinaba ang hawak na wedding dress. Bukas na ang nakatakda

ni Throne. Muli niyang naramdaman ang pagbigat ng kanyang dibdib. Lumabas siya ng kwarto at nagpunta sa veranda. Hinayaan niya ang

on, rain some more!" Hysterical na sigaw niya. "Go on, rain on me!" Napahagulgol na siya. Sumabay sa ulan ang

kasi siya pa, Chris?

ang Kuya Jethro niya nang maramdaman ang pagpatong nito ng jacket sa kanyang mga balikat. Malaki ang pasasalamat niya nang dumating ang kapatid kasama ng abuela nila nang nagdaang gabi. Sa awa ng Diyos ay mukhang walang binanggit ang kuya niya sa

bang pumili, sa tingin mo siya ang

gusto mo?" Para bang pinagbibigyan na lang siya

Tumango siya.

kapatid ang kanyang mga

na. Magsisimula ulit

mas madali ka pa ring sawayin at patahanin. Hindi tulad ngayon... na hindi na alam ni Kuya kung ano'ng gagawin."

mas mahigpit pang yakap. Go

out our lives forever. Night is in your eyes, love is in our hearts. I can't

altar. Gusto niyang matuwa dahil ang araw na iyon ang katuparan ng matagal na niyang pinapangarap, ang maikasal kay Throne, ang lalaking tanging minahal niya. Pero ni katiting na tuwa ay wala siyang makapa

nang malinaw na niyang makita ang gwapong mukha ni Throne. Matamis na ngumiti ang binata sa kanya. Muli ay nakaramdam siya ng matinding pangamba. She wanted to smile to show her family and friends that she was fine. But

labas lang

mga salitang iyon ng kuya Jethro niya ang nagpagising kay Christmas. Sinikap niyang ngumiti pagkatapos ay sinulyapan ang nag-aalalang mukha

"Siya ba, mahal ka?"

ang pag-aalinlangan sa mga mata ng kuya

ang kapatid ko, Throne

believe in karma, Jethro?" sa halip ay ganting-tanong

sa dibdib ni Christmas sa nakikitang pagtatagisan ng tingin ng

in the world are

isang sulok ng mga labi ni Throne. "Oh, you mean you don't know anything about karma? Then let me tell

so many scenarios but never in her wildest dream did she anticipate this. Nagsimulang mamasa ang kanyang mga mata. Sinubukan niyang pigilan ang

at takasan na lang ang lahat nang marinig niya ang lumalakas nang pagbubulungan ng mga

na lumubog sa kinatatayuan. Umasa-asa pa kasi siya. Pinangunahan agad si Christmas ng saya nang pagkababa niya mula sa bridal car ay malamang dumating na si Throne at naghihintay na sa kanya sa altar. Huli na nang maisip niyang posibleng parte pa rin iyon

pang dumiin ang pagkakahawak ni Christmas sa kanyang bouquet nang

to start right here, right at this very moment. Ayoko nang magsinungaling pa sa 'yo, Chris," sa halip ay

ang mga mata ni Throne na deretsong nakatitig sa kanya. Pero hindi niya mabasa ang expression sa mukha nito. "Gusto mong malaman ang totoo, 'di ba? Fine. Let me start by saying the only truth I know: I love you,

kong ipakita at iparinig sa lahat ng taong nandito